Opis treści
Powieść Zbigniewa Domino jest jednym z najobszerniejszych i najpoważniejszych w piśmiennictwie polskim ujęć „tematyki zesłańczej”, to znaczy losów ludzi „przesiedlonych’ w głąb ówczesnego Związku Radzieckiego z zajętych przez Armię Czerwoną we wrześniu roku 1939 – w wyniku paktu Ribbentrop-Mołotow – ziem wschodnich II Rzeczypospolitej. „Syberiada...” to utwór ambitny, zrodzony z autentycznego trudu pisarskiego i wiernej pamięci własnych doświadczeniach życiowych autora. Będzie dla czytelników nieocenionym źródłem wiedzy o tym dramatycznym rozdziale „polskich losów” i silnym, głęboko wzruszającym przeżyciem. Narracja powieściowa w całości jest silna i czysta w wyrazie, przykuwa uwagę, zjednuje bohaterom powieści życzliwość i współczucie czytelnika. A obraz losów zesłańców, ukazany w szerszym kontekście sytuacji w ówczesnym ZSRR, postaw, nastrojów i lęków jego mieszkańców, uznać trzeba za sprawiedliwy i uczciwy, wolny od wszelkiej demagogii, urazów i uprzedzeń.
Inka92 07-02-2022
Inka92 07-02-2022
Na syberyjskim zesłaniu Noc ciemna, spokojna Jasnym okiem księżyc na Czerwony Jar spogląda Pod osłoną nocy zło do drzwi łomocze Bezpieczną domu przystań każe opuszczać W ciemną noc wyruszać raz dwa się pakować nic nie kombinować Pistolety w dłoni jak nie posłuchacie to was zastrzelimy żeby nie było żeśmy nie mówili ostrzeżenie rzucone życia poniszczone Wyrywa z bezpiecznej domu przystani z Polski na Sybir wygania nad ranem Tak zaczyna się polskiej ludności zesłanie przez syberyjskie ziemie w wagonach ściśnięci zlęknieni, jutra niepewni głodni, zawszeni, chorzy zmarznieci, bez chleba i wody Podróż katorżnicza skończyła się w tajdze dzikiej, nieprzyjaznej zapomnianej przez ludzi i Boga tam rozpoczęła się nielepsza przygoda Ciężka praca, łamiąca ludzi jak drzewa, walka o przetrwanie o kawałek chleba, tęsknota za krajem za domem rodzinnym, za pokojem, wolnością i wyrwaniem się hen daleko z sybirskiego piekła. Po latach niewoli, katorgi zesłania na ziemiach wroga, nie naszego brata. Na łono Ojczyzny nieliczni wrócili Tylu tam zostało, w grobach bezimiennych mogiłach zbiorowych w syberyjskiej ziemi Autor "Syberiady Polskiej" jako chłopiec młody, dziesięcioletni przeżył zsyłkę na Sybir Przeto jego dalsze życie w powojennej Polsce dziwi Lecz nie jego, a książkę wszak tu oceniam dlatego o jego losach nie będę traktować Powieść przedstawia rodzin zesłanych losy, z Czerwonego Jaru w głąb ZSRR, na Sybir lodem skuty. Powieść pokazuje trudny los zesłańców, próby przetrwania, niegasnącą wiarę w powrót do domu. Jedyne co razi to brak jednoznacznego wskazania winnych odpowiedzialnych za tragiczne losy Polaków zesłanych na Syberię. Brak obarczenia Sowietów odpowiedzialnością za zło wyrządzone przecież przez nich. Przedstawianie bratania się z narodem, który miał polską krew na rękach, przy jednoczesnym wyparciu że to oni, Sowieci skazali na taki los przesiedleńców. Prócz tego książka jest ciekawa ze względu na obraz życia Sybiraków zesłanych w 1940 roku w głąb Radzieckiego Związku. Nie miałam wcześniej okazji czytać o ich trudnych dziejach prócz "Dziewczyn z Syberii" Anny Herbich, dlatego pod tym względem jest to dla mnie ważna lektura, ale widzę w niej braki, mimo tego, że przeczytałam, nie żałuję. Czy chcesz po nią sięgnąć zdecyduj sam, nie powiem nie, nie powiem tak, być może decyzję podjąć Ci pomoże recenzja ta. Za egzemplarz do recenzji podziękowania ślę ku Wydawnictwu EMKA i szczerze przepraszam za czas oczekiwania na recenzję książki.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem