Jest rok 1903. Do Nowego Jorku przybywa dwójka dzieci – dwunastoletni Diamante, mający „powołanie do przegranej”, i dziewięcioletnia Vita, obdarzona magiczną władzą nad przedmiotami. Na barwnym tle włoskiej kolonii w tym mieście rozgrywa się historia ich niespełnionej miłości i niedotrzymanych obietnic, nierozerwalnie związana z rodzącą się amerykańską mafią, Enrikiem Caruso, koleją żelazną i Charliem Chaplinem. Nadzieja na lepsze życie wyrwie Diamantego z zagraconego mieszkania przy nowojorskiej Prince Street i poprowadzi przez podziemia zakładu pogrzebowego, niekończące się niziny Północnej Dakoty, słoneczną Kalifornię – z powrotem do punktu wyjścia. Melania Mazzucco snuje opowieść o swojej własnej rodzinie i rodzinnych mitach, składając jednocześnie hołd wszystkim włoskim imigrantom, którzy zbudowali Amerykę i którzy zginęli, by zapewnić środki do życia swoim rodzicom, żonom i dzieciom pozostawionym w Starym Kraju. Jest to także doskonale udokumentowany zapis poszukiwania własnej tożsamości.
Vita powstała teraz, w sytuacji kiedy w ciągu dziesięciu lat radykalnie zmieniła się struktura etniczna Włoch. Z kraju emigracyjnego staliśmy się krajem imigracyjnym. Zawsze to Włosi wyjeżdżali za chlebem, dziś mamy u siebie mnóstwo imigrantów. (...) I właśnie w takich okolicznościach odniosła sukces moja książka, którą napisałam o dziadku emigrancie. (...) Jak sądzę dlatego, że można ją zrozumieć w wielu kontekstach kulturowych.
Melania Mazzucco
Vita jest w pewnym sensie przypowieścią o nowym, wymarzonym świecie, opowiada włoską wersję historii o imigracji i asymilacji. Wypełniona hałaśliwymi głosami tworzącego się społeczeństwa, nie pozostaje obojętna na straty i smutki, które zawsze towarzyszą takiemu procesowi...
The New York Times Book Review
Ta złożona, melancholijna opowieść z pewnością zachwyci czytelników.
Kirkus Reviews
