Opis treści
Halina Poświatowska (1935–1967) należy do najbardziej cenionych i najchętniej czytanych polskich poetów. W jej poezji – subtelnej, dojrzałej, pozbawionej sentymentalizmu – miłość łączy się ze śmiercią, zmysłowość i świadomość urody ciała z poczuciem nietrwałości istnienia.
Bogaty wybór wierszy Poświatowskiej pozwala przekonać się, że jej twórczość to o wiele więcej niż tylko wzruszająca legenda przedwcześnie zmarłej poetki.
„odłamałam gałąź miłości
umarłą pochowałam w ziemi
i spójrz
mój ogród rozkwitł
nie można zabić miłości
jeśli ją w ziemi pogrzebiesz
odrasta
jeśli w powietrze rzucisz
liścieje skrzydłami
jeśli w wodę
skrzelą błyska
jeśli w noc
świeci”
*** „odłamałam gałąź miłości”, fragment
