Ewa Furgał napisała szczerą i poruszająca książkę opisującą świat dziewczyny w spektrum autyzmu. Jeszcze do niedawna spektrum autyzmu było uważane, za "męskie" zaburzenie. Statystyki sugerowały, że taka diagnoza dotyczy niewielu kobiet. Jednak w pewnym momencie, coraz częściej zaczęły o sobie mówić - dziewczyny, kobiety. Badacze i diagności zaczęli przyglądać się coraz dokładniej temu, jak wygląda spektrum autyzmu u kobiet. Diagnostyka zaczęła się zmieniać uwzględniając równi...
Eva Meijer, holenderska pisarka, filozofka i artystka śpiewająca własne piosenki, przeżyła kilka poważnych epizodów depresji. Nauczyła się z nią żyć i bronić się przed nią – choć nie zawsze się to udaje. Ta książka to opowieść o depresji widzianej od środka, ale również o tym, jak jest ona postrzegana z zewnątrz, przez społeczeństwo, które oferuje chorym różne formy terapii i leki. Terapie czasem działają, czasem nie. Jeśli nie, chory musi znaleźć siły, by przetrwać. Eva...
"Książka ta jest opowieścią o autyzmie. Ściśle rzecz biorąc, opowiadam w niej o moim własnym autyzmie – zarazem podobnym i niepodobnym do innych jego przypadków. To również opowieść o procesie, w efekcie którego wynurzyłam się z mroku autyzmu i uświadomiłam sobie jego wewnętrzne piękno. O drodze, na której zatoczyłam pełen krąg – od dzikiej istoty, która jako dziecko nie potrafiła odnaleźć dla siebie żadnego kontekstu, do dzikiej istoty, która znalazła go dzięki rodzinie gory...
Gdy Nadia de Vriees miała jedenaście lat zdiagnozowano u niej rzadką chorobę autoimmunologiczną - mastocytozę układową. Według lekarzy zostało jej niewiele lat życia. Pogodziwszy się ze śmiercią Nadia spędza całe dnie przed ekranem telewizora i komputera. Ku zaskoczeniu lekarzy zdrowieje i musi nauczyć się żyć w świecie, w którym nigdy nie nauczyła się żyć.Zmaga się z depresją oraz myślami samobójczymi. Osobiste doświadczenie pisarki, poetki i badaczki przekształca we wnikliw...
Żałoba jest zawsze przeżyciem indywidualnym. Stanowi tabu we współczesnym społeczeństwie, dążącym do piękna, wygody i przyjemności. Sprawy śmierci, choć dotyczą każdego z nas odsuwane są w niebyt. Grzegorz Zalewski po śmierci dorosłego syna napisał przejmujące świadectwo. To wyznanie ojca, który choć akceptuje śmierć syna, nie godzi się z jego zniknięciem. **Grzegorz Zalewski uchyla drzwi do świata męskiej żałoby i odkrywa przed nami kulisy straty, którą spowija społeczn...
„«Mój syn jest przede wszystkim sobą», zdaje się mówić matka Charliego. By możliwie najlepiej przygotować swoje dziecko do życia, trzeba zobaczyć w nim konkretnego człowieka. Nie jego autyzm. Nie jakąkolwiek niepełnosprawność. Idąc od ponad 20 lat podobną ścieżką, co Romana Vrede, polecam tę książkę każdemu, kto jest gotów odrzucić schematy, obudzić w sobie ciekawość. Polecam każdemu!” – Dorota Próchniewicz, matka Piotra z autyzmem, dziennikarka, autorka bloga dorotaaprochnie...
Sposób, w jaki nasza kultura podchodzi do śmierci, sprawia, że nie potrafimy radzić sobie z własną żałobą. Nie potrafimy też pomagać bliskim, którzy jej doświadczają. Megan Devine tłumaczy, że żałoba nie jest problemem wymagającym szybkiego rozwiązania, lecz tajemnicą, którą należy uszanować. Zwraca się więc zarówno do tych, którzy przeżywają właśnie stratę bliskiej osoby, jak i do ich krewnych i przyjaciół. Jako praktykująca psychoterapeutka i wdowa jest z pewnością kompeten...
Z kolei elementy brutalne to tylko okruchy sprawiedliwości, na jaką zasługuje każda rzeczywistość. I tak z tych kart wyłania się „kraina świętości i cynizmu, cudzołóstw i miłości, komizmu i łez, zbrodni, kary i bezkarności oraz rozmaitych uzależnień”.Zofia Król wykazała się dużą intuicją, pisząc przed laty w recenzji z pierwszej książki autora (Pająki pana Roberta): „Jeśliby Robert Pucek zamiast o pająkach napisał książkę o ludziach, przenikające istoty boskie światło widać b...
Chodzimy po nim i prawdopodobnie także go połykamy. Gdziekolwiek spojrzysz, plastik jest w zasięgu ręki – nawet na Antarktydzie i Kole Podbiegunowym.Nie zrezygnowałyśmy z plastiku w ciągu jednego dnia – jego redukowanie to niekończący się projekt – ale od czasu, gdy uznałyśmy, że chcemy się go pozbyć, wiele się nauczyłyśmy. Wyszukiwałyśmy informacje, rozmawiałyśmy z ludźmi, sprawdzałyśmy, co według nas działa, a co nie. Znalazłyśmy odpowiedź na dręczące nas pytania: „Jak będę...
