Dalsze losy bohaterów „Sosnowego dziedzictwa”. Okazuje się, że można być szczęśliwym, gdy tylko pomoże się trochę losowi. Albo… kiedy los nam pomoże! W wyremontowanym dworku na Kujawach Anna Towiańska, młoda „dziedziczka z Sosnówki”, urządza przytulny pensjonat. Zakochana w tym miejscu, jego klimacie i w tutejszych ludziach, zdobywa nowych przyjaciół i… traci serce. Czy prowadzenie pensjonatu okaże się łatwym kawałkiem chleba? „Pensjonat Sosnówka” to opowieść o ludziach do...
„Lady Susan, Watsonowie, Sanditon” to trzy nowele, w tym dwa niedokończone szkice, w których autorka z właściwym sobie kunsztem eksperymentuje z formą literacką, od powieści epistolarnej poprzez satyrę i melodramat do powieści społecznej. Wśród bohaterów znajdziemy bezwstydną intrygantkę i uwodzicielkę, zubożałą pannę na wydaniu oraz całą plejadę przekomicznych matron, hipochondryków i dziwaków, przedstawionych na pozornie sielskim tle dziewiętnastowiecznej Anglii. Jane Aust...
Anna Elliot, skromna i delikatna, przed ośmiu laty za namową rodziny zerwała zaręczyny z przystojnym, lecz niezamożnym kapitanem Wentworthem. Teraz ma lat dwadzieścia siedem i ponieważ odrzucała względy innych mężczyzn, wydaje się skazana na staropanieństwo. Gdy rodzina z powodu kłopotów finansowych przeprowadza się do Bath, los znów stawia na jej drodze ukochanego. Czy kapitan Wentworth odkryje na nowo wdzięk i szlachetność Anny? I czy ona rzeczywiście pragnie odzyskać jeg...
Utwór o życiu ubogich mieszkańców XIX-wiecznej Warszawy. Główni bohaterowie Anna i Filip, żyją biednie, ale bardzo się kochają. Spada na nich wielkie nieszczęście. Filip ciężko choruje, opada z sił i chudnie. Zakupiona kamizelka za pół rubla od żydowskiego handlarza jest coraz luźniejsza. By nie martwić ukochanej oznakami choroby, Filip ucieka się do drobnego oszustwa, nie wie, że ona stosuje tą samą metodę.
Autor w swoim dramacie poszerzył jeden z epizodów mitu o wojnie trojańskiej. Jej początek sięga aż do tzw. „sądu Parysa”. Parys (inaczej: Aleksander), syn króla Troi, Priama, został poproszony przez trzy boginie – Herę, Afrodytę i Atenę o rozstrzygnięcie między nimi sporu o to, która z nich jest najurodziwsza.
Gdy szkolne mury stają się zbyt ciasne dla energii wylewającej się z sal pełnych rozbrykanych chłopaków, a skrzypiące z wysiłku ławki wyczekują przerwy, do gry wkracza wyobraźnia – niewyczerpana kopalnia pomysłów. Nuda to pojęcie obce bohaterom Bezgrzesznych lat. Tu ciągle coś się dzieje! Szkolne wybryki konkurują z pojedynkami na ściągi toczonymi z profesorami, a dźwięk dzwonka, kończącego lekcję, wywołuje panikę wśród nauczycieli, bo z klas wypadają wtedy indiańskie plemion...
_x000D_ _x000D_ To właśnie nadzieja każe ludziom apatycznie iść do komory gazowej, każe nie ryzykować buntu, pogrąża w martwotę. To nadzieja rwie więzy rodzin, każe matkom wyrzekać się dzieci, żonom sprzedawać się za chleb i mężom zabijać ludzi. To nadzieja każe im walczyć o każdy dzień życia, bo może właśnie ten dzień przyniesie wyzwolenie. Ach, i już nawet nie nadzieja na inny, lepszy świat, ale po prostu na życie, w którym będzie spokój i odpoczynek. Nigdy w dziejach l...
Wielowarstwowa powieść o niespodziewanym, mocnym zakończeniu, zabiera słuchaczy do Birmy lat 20-tych XX wieku, rządzonej przez angielskich kolonizatorów. W Kyauktadzie, do ekskluzywnego klubu chciałby należeć każdy ambitny Hindus, ale wstęp mają tu jedynie biali, gardzący rdzennymi mieszkańcami. U Po Kin, miejscowy sędzia knuje i roztacza sieć intryg. Do czego się posunie, aby znaleźć się w gronie wybrańców? Tymczasem w gęstych, ociekających wilgocią zaroślach tli się bunt,...
„Literatura piękna” to jedna z najszerszych kategorii, głównie ze względu na to, że jej granice są bardzo niewyraźne. Książki w tej kategorii często znajdują się na styku kilku gatunków, w wielu powieściach autorzy bawią się formą, eksperymentują z wykorzystywaniem różnych stylów literackich. Za jeden z najbardziej wyrazistych polskich przykładów można uznać prozę Andrzeja Stasiuka, która ma w sobie elementy autobiografii, reportażu, eseju i opowieści na granicy snu i jawy, a czasem nawet poezji. Kategoria „Literatura piękna” zawiera w sobie dzieła najwybitniejszych pisarzy wyróżnionych prestiżowymi nagrodami międzynarodowymi – Noblem, Pulitzerem, nagrodą Goncourtów czy Man Booker Prize ‒ oraz polskimi – Literacką Nagrodą Nike, Nagrodą Kościelskich, Angelusem, Literacką Nagrodą Gdynia, Paszportem „Polityki”. W tej kategorii znajdują się dzieła zarówno klasyków literatury, jak i pisarzy współczesnych oraz młodego pokolenia. Dlatego obok takich nazwisk jak Aleksander Dumas („Trzej muszkieterowie”, „Hrabia Monte Christo”), Fiodor Dostojewski („Idiota”, „Zbrodnia i kara”), Edgar Allan Poe, Marcel Proust („W stronę Swanna”), Charles Dickens („Oliver Twist”) znajdują się Łukasz Orbitowski („Tracę ciepło”), Wojciech Kuczok („Czarna”, „Gnój”), Eleanor Catton („Wszystko, co lśni”) czy Lauren Groff („Fatum i furia”). W tej kategorii znajdą coś dla siebie zarówno kobiety, jak i mężczyźni, ludzie w podeszłym, średnim i młodym wieku. „Literatura piękna” oferuje nie tylko rozrywkę, ale również możliwość poznania innych, często bardzo odległych kultur. W wielu powieściach zaciera się granica między realizmem a fikcją, a jednym z najciekawszych nurtów z pogranicza świata materialnego i metafizycznego jest realizm magiczny, którego przedstawiciele należą do najważniejszych współczesnych pisarzy (Olga Tokarczuk, Haruki Murakami, Salman Rushdie, Jorge Luis Borges).