Triumf literatury polskiej. Swoją nową powieścią Wiesław Helak przywraca jej wielkość, bezpowrotnie - zdawałoby się - utraconą wraz z odejściem w przeszłość Sienkiewicza i Reymonta, Żeromskiego i Orzeszkowej. Do tej ostatniej pisarz nawiązuje wprost tytułem swojej książki, najprostszym z możliwych, a przecież mówiącym wszystko - Nad Zbruczem. Odnalazł w niej Helak czysty, wręcz krystaliczny ton polszczyzny, stylistyką wywodzący się od Jana Kochanowskiego i Biblii Jakuba Wujk...
Anakonda, Ferdynanda Goetla „powieść o węglu”, przedstawia losy jednej kopalni w Zagłębiu Dąbrowskim – i związanych z nią postaci – w warunkach dekoniunktury lat 30. XX w., wywołanej przez wielki kryzys ekonomiczny. Konsekwencją tej sytuacji, dającej się dotkliwie we znaki polskiej gospodarce, szczególnie przemysłowi ciężkiemu, jest przejęcie powieściowej kopalni węgla kamiennego „Józef” przez potężny amerykański holding o wymownej nazwie Anakonda, który powiększa swój stan p...
Książkę napisał poruszony autentyczną relacją Antoniego Tuchoskiego – bohatera i zarazem narratora "I Bóg o nas zapomniał". Tak powstało niezwykłe, dramatyczne, napisane pięknym kresowym językiem świadectwo losów Polaków pod sowiecką okupacją. Kalinin wyraża ich przeżycia i doświadczenia doznane po 17 września 1939 roku, w sowieckich łagrach, na zsyłce syberyjskiej i w Kazachstanie. "I Bóg o nas zapomniał" trzeba czytać nie tylko dla porywającej fabuły i celów poznawczych, al...
Powieść Lustro dzieciństwa Autor pisał przez 25 lat. Ukazała się w 1998, a osiem lat później – z okazji pięćdziesiątej rocznicy wybuchu rewolucji węgierskiej – na jej podstawie powstał film fabularny pt. Chłopcy z Budakeszi. „Musiałem napisać swą powieść. Przede wszystkim po to, by dać wyraz wdzięczności wobec matki oraz jednej i drugiej babci. Ale także dlatego, że chciałem złożyć hołd osobom, którym wiele w dzieciństwie zawdzięczałem… (…) Musiałem tę powieść napisać równie...
„Literatura piękna” to jedna z najszerszych kategorii, głównie ze względu na to, że jej granice są bardzo niewyraźne. Książki w tej kategorii często znajdują się na styku kilku gatunków, w wielu powieściach autorzy bawią się formą, eksperymentują z wykorzystywaniem różnych stylów literackich. Za jeden z najbardziej wyrazistych polskich przykładów można uznać prozę Andrzeja Stasiuka, która ma w sobie elementy autobiografii, reportażu, eseju i opowieści na granicy snu i jawy, a czasem nawet poezji. Kategoria „Literatura piękna” zawiera w sobie dzieła najwybitniejszych pisarzy wyróżnionych prestiżowymi nagrodami międzynarodowymi – Noblem, Pulitzerem, nagrodą Goncourtów czy Man Booker Prize ‒ oraz polskimi – Literacką Nagrodą Nike, Nagrodą Kościelskich, Angelusem, Literacką Nagrodą Gdynia, Paszportem „Polityki”. W tej kategorii znajdują się dzieła zarówno klasyków literatury, jak i pisarzy współczesnych oraz młodego pokolenia. Dlatego obok takich nazwisk jak Aleksander Dumas („Trzej muszkieterowie”, „Hrabia Monte Christo”), Fiodor Dostojewski („Idiota”, „Zbrodnia i kara”), Edgar Allan Poe, Marcel Proust („W stronę Swanna”), Charles Dickens („Oliver Twist”) znajdują się Łukasz Orbitowski („Tracę ciepło”), Wojciech Kuczok („Czarna”, „Gnój”), Eleanor Catton („Wszystko, co lśni”) czy Lauren Groff („Fatum i furia”). W tej kategorii znajdą coś dla siebie zarówno kobiety, jak i mężczyźni, ludzie w podeszłym, średnim i młodym wieku. „Literatura piękna” oferuje nie tylko rozrywkę, ale również możliwość poznania innych, często bardzo odległych kultur. W wielu powieściach zaciera się granica między realizmem a fikcją, a jednym z najciekawszych nurtów z pogranicza świata materialnego i metafizycznego jest realizm magiczny, którego przedstawiciele należą do najważniejszych współczesnych pisarzy (Olga Tokarczuk, Haruki Murakami, Salman Rushdie, Jorge Luis Borges).
