Otto von Freising (ur. ok. 1111, zm. 22 września 1158 w opactwie Morimond) - niemiecki biskup rzymskokatolicki, kronikarz. Był synem margrabiego Austrii Leopolda III Świętego i jego żony Agnieszki von Waiblingen. W 1132 albo 1133 Otton wstąpił do zakonu cystersów w Morimond i po pięciu latach został opatem. W tym samym czasie został mianowany biskupem Fryzyngi. Miał wpływ na politykę swojego przyrodniego brata Konrada III Hohenstaufa i siostrzeńca Fryderyka I Barbarossę. W 11...
Otto von Freising (ur. ok. 1111, zm. 22 września 1158 w opactwie Morimond) - niemiecki biskup rzymskokatolicki, kronikarz. Był synem margrabiego Austrii Leopolda III Świętego i jego żony Agnieszki von Waiblingen. W 1132 albo 1133 Otton wstąpił do zakonu cystersów w Morimond i po pięciu latach został opatem. W tym samym czasie został mianowany biskupem Fryzyngi. Miał wpływ na politykę swojego przyrodniego brata Konrada III Hohenstaufa i siostrzeńca Fryderyka I Barbarossę. W 11...
Rozpoczynamy sagę o obu Helgich w chwili, gdy żył Ketil Thrym, ponieważ wiemy, że miał wielu potomków płci męskiej, o których opowiada ta saga. Od niego pochodzą ludzie z Sidyi Krossavik, a także synowie Droplaug. Poza tym chcemy opowiedzieć jak Helgi Asbjarnarson, który według opinii wielu mądrych ludzi jest tu najbardziej szanowanym człowiekiem, pochodził od pierwszych osadników. Człowiek nazywał się Hrafnkell i był synem Hrafna. Przybył dość późno na Islandię, gdy inni mi...
Harald Pięknowłosy, syn Halfdana Czarnego był w czasie, w którym rozgrywa się ta historia, jedynym władcą Norwegii. Na tron wstąpił już w młodym wieku, był niezwykle mądrym człowiekiem, wyćwiczonym we wszystkich zdolnościach, jakimi powinien szczycić się władca. Król miał duży orszak, do którego wyznaczał jedynie wyróżniających się ludzi, mogących pochwalić się dzielnymi i sławnymi czynami. Ci, których chciał mieć w swoim orszaku, mieli się lepiej niż inni mieszkańcy kraju, p...
A oto opowieść szejka Abu Abd Allaha: Wyjechałem z Tangeru, mojego rodzinnego miasta, we czwartek, drugiego dnia miesiąca Pańskiego rajab al-ard, roku 725, z zamiarem udania się na pielgrzymkę do Domu Bożego i odwiedzenia grobu Posłańca, którego niech Bóg błogosławi i da mu zbawienie. Wyjechałem sam, bez przyjaciela, którego towarzystwem mógłbym się cieszyć. Nie byłem też członkiem żadnej karawany, ale przynaglony zdecydowanym duchem i żywiłem w sercu ogromne pragnienie odw...
1. Ludzie skarżą się również na choroby i przedwczesną śmierć. Złoszczą się na to, że nie przyszli na świat jak bogowie. Mówią też, że na podstawie tego co widzą, można udowodnić, że człowiek nie został stworzony przez Opatrzność, ponieważ takie stworzenie wyglądałoby zupełnie inaczej. 2. A co z tym, kiedy wykażę, że wszystko zostało dobrze przygotowane, gdy człowiek choruje, a jego drogi życiowe często są skracane? Bóg przecież widział, że stworzona przez niego istota poszł...
Być może wielu perskich i arabskich pisarzy również zdecyduje się to samo opisać i przekazać potomnym. Są ze wszystkim dobrze zaznajomieni i nierzadko byli też naocznymi świadkami, ale nie można ich prac porównać z językiem greckim, cieszącym się i wszystkich wielkim szacunkiem. Ich sprawozdania dotrą jedynie do Persów i Arabów i tych, którzy rozumieją ich język. Natomiast to dzieło nie będzie czytane jedynie przez Greków, lecz także przez wszystkie ludy na zachodzie, nawet p...
W roku 1483, dnia 21 grudnia, w czwartą niedzielę adwentu, w uroczystość Świętego Tomasza apostoła, zostałem przyjęty jako mistrz ceremonii przez przewielebnego ojca w Chrystusie Ardicina, biskupa Alerii, biskupa pomocniczego przewielebnego ojca w Chrystusie Bartolomei, biskupa Citta di Castello, opiekuna kaplicy Jego Świątobliwości papieża. Z jego polecenia zostałem wpisany do rejestru jako pierwszy kantor wspomnianej kaplicy, ponieważ już poprzedniej niedzieli, czyli niedzi...
Dziennik nieznanego autora. 1.... I około dziesięciu lub dwunastu lat później wymieniono zamki i klucze do bram Paryża i panowie du Berry i Bourbon, zostali głównymi obywatelami miasta. Do Paryża przyszła tak ogromna liczba żołnierzy, że w okolicznych wioskach nie został żaden z nich. Ludzie wspomnianego księcia Burgundii nie zajęli wszystkich dróg bez zapłacenia i każdego wieczora płacili gospodarzom oraz miastu Paryżowi żywą gotówką. W tym czasie bramy Paryża były zamknięt...
Spis treści: Opowieść o Thidrandim i Thorhallu /5 Opowieść o Egilu Sidu-Hallson /13 Saga o Thorsteinie Sidu-Hallssonie /25 Opowiadanie o Thorsteinie Sidu-Hallssonie /49 Sen Thorsteina Sidu-Hallssona /57 Saga o Havardzie z Isfjord /63 Opowieść o lękliwym Thorsteiniersteinie /121 Opowieść o ciekawym /127 Opowieść o Thorarinnie Krótkim Płaszczu /133 Opowieść o Ivarze Ingimundarsonie /139 Opowieść o Helgim Thorissonie /145 Opowieść o tym, jak szwedzki wojownik Strybjorn wa...
Spis treści:
Saga o Grenlandczykach /5
Saga o Eryku Rudym /31
Opowiadanie o Grenlandczykach /63
Saga o Gislim, synu Surra /81
Saga o bardzie Asie ze Snaefell /159
Saga o Bosim /209
Saga o Gautrekru /247
Opowieść o Volsim /295
Opowieść o tym, jak Audun z Zachodnich Fiordów podarował królowi Svenowi białego niedźwiedzia /303
"1. Po tym, jak usłyszałem opowieści o wszystkich wydarzeniach rozgrywających się po tej stronie morza, na terenie Syrii i Cypru, które odnosiły się jedynie do cesarza i do mieszkańców Cypru, postanowiłem opowiedzieć o wielu innych rzeczach, do których doszło w tym miejscu oraz w kilku innych wartych przypomnienia, położonych po tamtej stronie morza. 2. Kiedy trwała wojna pomiędzy ludźmi z Cypru a ludźmi cesarza, o czym sam słyszałem, cesarz dowiedział się, że Genueńczycy ud...
"[...] W prowincji Narbone, w której niegdyś kwitła wiara, jej nieprzyjaciel rozpoczął siać chwasty. Lud stracił rozum i bezcześcił sakramenty Chrystusa, będące sensem i mądrością samego Boga. Bezrozumnie stracono poczucie mądrości i wędrowano nieprzebytymi drogami błędu. Ludzie przyszli na bezdrożne szlaki i odeszli od słusznej drogi. Dwaj cysterscy zakonnicy, zapaleni gorliwością wiary, ojciec Pierre de Castelnau i ojciec Radulphus, których papież wyznaczył legatami do wal...
"CLXI. W obozie odtrąbiono alarm. Nasi ludzie zbiegli się ze wszystkich stron i próbowali przepędzić Greków. Wielu z nich zabito, wielu schwytali do niewoli. Byli tacy, którzy uciekając nie schronili się w wieży, lecz pobiegli do łodzi, którymi przypłynęli. Wielu z nich utonęło, niewielu uciekło. Natomiast ci, którzy uciekli do wieży byli tak mocno atakowani przez ludzi z obozu, że nie mogli zamknąć za sobą bramy. Właśnie przed tą bramą doszło do zaciętej walki. W końcu zdoby...
"Tygodniami przebywaliśmy w środku wrogiego kraju i nie mieliśmy żadnej sprawdzonej wiadomości o położeniu naszych towarzyszy i pielgrzymów przebywających w Filippopolis. Wtedy, po uprzedniej naradzie, cesarz powołał księcia Bertolda z Dalmacji, hrabiego z Holandii, wójta Fryderyka z Berg i innych wspaniałych rycerzy, dał im tysiąc dwieście uzbrojonych ludzi i wysłał siódmego grudnia do Filippopolis razem z wozami i zwierzętami jucznymi, aby przynieśli naszym odpowiednie uzb...
Visio Tnugdali - popularny w średniowieczu utwór wizyjny opowiadający o wizji zaświatów, której dostąpić miał irlandzki rycerz Tyndal (łac. Tbugdalus, irl. Tnuthgal). Został napisany w XI wieku przez mnicha z iroszkockiego konwentu w Ratyzbonie. Utwór powstał około 1149 roku. O jego autorze nie wiadomo nic bliższego poza tym, iż znany jest jako brat Marek. Fabuła wpisuje się w popularny w wiekach średnich motyw wędrówki po zaświatach. Osią fabuły rozpoczynającej się w Cork ...
" (...) Tak właśnie wygląda ta zatoka. Cesarz Justynian otoczył ją wspaniałymi budowlami i podniósł przez to jej świetność. Po lewej stronie zatoki kazał zbudować martyrium Świętego Wawrzyńca, przekształcić ciemną, ponurą budowlę i nadać jej obecny blask. Przed nim, na tak zwanym Placu Blachernai, postawił kościół ku czci Matki Boskiej budując go w opisany powyżej sposób. Na przeciwnym brzegu postawił kościół Świętego Priscusa i Mikołaja. Była to nowa budowla, w której mieszk...
" (...) Po tym jak dostojny książę stawił się jako zakładnik i król wrócił z nim na Węgry, cała armia pielgrzymów, za namową i zgodą króla, wkroczyła mostem przez bagna na teren węgierskiego państwa i rozbiła obóz nad rzeką Hansag. Po rozbiciu obozu i zakwaterowaniu wszystkich ludzi, książę Gotfryd kazał ogłosić za pośrednictwem herolda, który wchodził do każdej budy i każdego namiotu, aby nikt nie odważył się dopuścić czegoś niewłaściwego na terenie całych Węgier. Jest to za...
