Opis treści
„Opowiadania greckie” to dzieło ważne, antycypujące twórczość jednej z najbardziej niedocenionych pisarek polskich XX wieku, a przede wszystkim niewymownie piękne. Historie, które opowiada Kowalska, to na ogół krótkie, niepowiązane ze sobą fabularnie impresje. Ich cechą wspólną jest wyłącznie miejsce akcji. Grecja to arena bardzo wielu doświadczeń. Niektóre z nich mają swe źródło w obserwacji miejscowej ludności, głównie wieśniaków, prowadzących prosty, poczciwy żywot na górzystych wysepkach. Inną grupą, której Kowalska poświęca sporo uwagi, są turyści. Ci na ogół spotykają się z jej dezaprobatą: za dużo mówią, zbyt wiele oczekują, a nade wszystko nie próbują nawet zrozumieć tysiącletniej historii, która zewsząd ich otacza. Jest wreszcie ostatnia, być może najważniejsza bohaterka tych opowiastek, mianowicie narratorka, w której nietrudno dostrzec samą Kowalską. Kobietą targają różne nastroje: w zależności od nich zmienia się pogoda, kolor wody i nieba, a także odbiór napotkanych postaci. Cechą stylu pisarki jest skrajny naturalizm połączony ze starannym doborem słów. Za pomocą prostych środków wyrazu potrafi z fotograficzną precyzją uchwycić obraz, zapach czy dźwięk, który w mgnieniu oka przenosi czytelnika na wybrzeże Morza Egejskiego. Mówię jednak o środkach, a tymczasem należy raczej zapytać o cel owych historii. Odpowiedź wydaje się naturalna: Kowalska jest przede wszystkim niezrównaną badaczką ludzkich losów, w szczególności tych dramatycznych, które potrafi odmalować z wyjątkowym autentyzmem. [Jacek Jarocki, zapiskizkultury.pl]
„Opowiadania greckie” ukazały się jako książka w 1949 roku (poprzedzone publikacjami w pismach literackich), wyraźnie łączą się jednak z wyprawami autorki i jej męża do Grecji w okresie międzywojennym, w latach 1926-1927, 1934 i 1936. Nawet słabo znający życie prywatne Kowalskiej czytelnik mógł wysnuwać przypuszczenie, że pisarka opierała się na własnych obserwacjach. I nie tylko ze względu na główną bohaterkę-narratorkę oraz na przedwojenny czas akcji. Ważna dla takiej lektury tomu, wiążącej „Opowiadania” i życie autorki, jest też postać towarzysza podróży, pojawiająca się w kilku tekstach. Mężczyzna ma na imię Jerzy – czyli tak samo jak mąż Anny, Jerzy Kowalski, profesor filologii klasycznej, który napisał z żoną kilka tomów prozatorskich, a sam drukował w „Sygnałach” swój dziennik podróży. [Przemysław Kaniecki, Litteraria Copernicana 30.12.2018]
Czytałem z wielką przyjemnością, i podziwem dla sztuki pisarskiej Kowalskiej. Te opowiadania są świetnie pisane, każde niemal zdanie iskrzy się, mieni kolorami, opowieść kipi od życia. Obserwacja ludzkich zachować i losów jest niezwykle przenikliwa, czasem pełna humoru, czasem zdziwienia, czasem współczucia. Puenty zaskakujące. W sumie opowiadania te odsłaniają jakąś intrygującą prawdę o człowieku, o jego przewrotności, niepokojącej tajemnicy. Z tego względu, choć dotyczą ludzi spotkanych przez Autorkę w Grecji w latach trzydziestych ubiegłego wieku, nie tracą na aktualności. Możemy sami się w nich przejrzeć i zastanowić nad sobą. [Cezary Gawryś]
NAGRODA. Książka otrzymała w 1949 roku Nagrodę im. Hemingwaya, przyznawaną przez Polski Pen Club i Związek Literatów Polskich.
O AUTORCE. Anna Kowalska (1903-1969) – polska pisarka, nowelistka, autorka dzienników. Studiowała filologię klasyczną i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Swoje pierwsze utwory współtworzyła wraz z mężem Jerzym Kowalskim, m.in. powieści: „Catalina” (1931), „Mijają nas” (1932) i „Grucowie” (1936). Do jej najważniejszych, samodzielnych dzieł należą „Opowiadania greckie” (1949), „Na rogatce” (1953), „Safona” (1959) oraz „Dzienniki 1927-1969” – wydane pośmiertnie zapiski autorki, które dają wgląd w jej życie osobiste i intelektualne, a także w bliskie relacje, szczególnie z pisarką Marią Dąbrowską, z którą łączyła ją przez lata bliska, romantyczna więź. Jej styl bywa opisywany jako erudycyjny, refleksyjny i psychologicznie wnikliwy, łączący klasyczną formę z inspiracjami antycznymi. Choć nigdy nie zdobyła szerokiego, powszechnego rozgłosu, Kowalska była ważną postacią życia literackiego – zwłaszcza we Wrocławiu i w Warszawie – oraz autorytetem dla takich twórców jak Władysław Broniewski, Jarosław Iwaszkiewicz czy Antoni Słonimski.
Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
Projekt okładki: Małgorzata Biendara.
Lista opowiadań:
1. Na statku
2. Amalia i Aleksander
3. Wdowa
4. Wielki przedrzeźniacz
5. Ziarno szaleństwa
6. Wielka Kalavryta
7. Popołudnie w Tirynsie
8. Idylla w Nauplii
9. Panajotis
10. Rekruci z wyspy Paros
11. Bigamista
12. Magia
13. Na cmentarzu w Tebach
14. Natręt
15. Wierna sługa
16. U fryzjera Mamasa
„Opowiadania greckie”, Anna Kowalska – jak słuchać audiobook?
Audiobooka „Opowiadania greckie”, tak jak i pozostałe książki w formacie elektronicznym przesłuchacie w aplikacji mobilnej Woblink na Android lub iOS lub na jakimkolwiek urządzeniu obsługującym pliki mp3 (także komputer). Zanim zdecydujesz się na zakup, możesz również odsłuchać darmowy fragment audiobooka.
A jeśli wolisz czytać, sprawdź, czy książka jest dostępna w Woblink także jako ebook (epub oraz mobi).
