Wirtualne Targi

Antoni Słonimski Książki

Typ publikacji

Cena

Format

Wydawcy

Sortuj według:
Zyskujące popularność
    Promocja
    okładka O dzieciach wariatach i grafomanach, Książka | Antoni Słonimski

    "O dzieciach, wariatach i grafomanach" to zbiór pełnych błyskotliwej ironii i humoru felietonów, pośród których każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie, wybór jest bowiem szeroki – od dzieci, sportu i przyjęć przez kłamstwa, reklamę i pojedynki aż po literaturę, sekrety i… cuda. Wszystko to zabarwione jest anegdotkami z życia najsłynniejszych postaci dwudziestolecia międzywojennego i napisane z nerwem satyrycznym, co sprawia, że każdy z tych tekstów czyta się z prawdziwą ...

    Promocja
    okładka Mętne łby, Książka | Antoni Słonimski

    W zbiorze felietonów pt. "Mętne łby" autor z zapałem tropi puste schematy, bezpodstawne uprzedzenia i absurdy życia codziennego. Piętnuje je za pomocą ciętego żartu i niesłabnącej ironii. Prowokuje i wciąga do gry Czytelnika, stawiając rzeczy pozornie znane w zupełnie nowym świetle i zadając dość kłopotliwe pytania. Felieton, który dał tytuł całemu zbiorowi, przynosi próbę sklasyfikowania pewnych typów osobowości, przejaskrawia, ośmiesza, a jednocześnie z całkowitą powagą wyt...

    Promocja
    okładka Moja podróż do Rosji, Książka | Antoni Słonimski

    Antoni Słonimski w 1932 roku odbył podróż do ZSRR, której plonem stał się prezentowany tom. O jego odbiorze w Rosji tak pisał sam autor: Od czasu książki "Moja podróż do Rosji" jestem na czarnej liście u sowieckich urzędników. Proszą co pewien czas wszystkich literatów i karmią kawiorem – a ja za karę muszę siedzieć w domu.

    Promocja
    okładka W oparach absurdu, Książka | Antoni Słonimski, Julian Tuwim

    „Istota rzeczy polegała na prostym fakcie, że nas pisanie absurdów bawiło i dawało radość nie mniejszą od pisania wierszy, artykułów czy sztuk teatralnych” – tak tłumaczy Słonimski, dlaczego przez piętnaście lat wspólnie z Tuwimem z lubością udawali się do „krainy bzdury”. Jak sam jednak przyznaje, ta działalność miała również pewien aspekt wychowawczy: „Uczyliśmy czytelnika, że te same czcionki jego codziennej gazety, odbite na tym samym papierze, czernione tą samą farbą dru...

    Promocja
    okładka „Wiem, o co ci chodziło…, Książka | Antoni Słonimski

    Był osobowością fascynującą. Harmonijnie łączył temperament warszawiaka z manierami długoletniego mieszkańca Londynu; wielbiciel Żeromskiego współżył w nim zgodnie z entuzjastą Wellsa, którego po wojnie wyparł Orwell. Patriota i kosmopolita, socjalista i liberał, liryczny poeta i autor felietonowych dowcipów. Niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczna, wolności i prawa człowieka oraz odwaga i humor ? ten stop cech i wartości składał się na duchowe wyposażenie Słonimskiego...

    Promocja
    okładka Wspomnienia warszawskie, Książka | Antoni Słonimski

    Zabawna i mądra życiowo książeczka arcymistrza błyskotliwej puenty to tyleż opowieść o mieście, którego już nie ma, co zdumiewający portret jego… dzisiejszych mieszkańców i dygresje jak z najbardziej aktualnych felietonów! Antoni Słonimski (1895–1976) kochał Warszawę miłością absolutną, choć nie bezkrytyczną. Tu się urodził i umarł, po wybuchu wojny opuścił miasto na dwanaście lat, wrócił w roku 1951. W jego „Wspomnieniach” anegdota goni anegdotę, a nad wszystkim unosi się pr...

    Promocja
    okładka O dzieciach, wariatach i grafomanach, Książka | Antoni Słonimski

    "O dzieciach, wariatach i grafomanach" to zbiór pełnych błyskotliwej ironii i humoru felietonów, pośród których każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie, wybór jest bowiem szeroki - od dzieci, sportu i przyjęć przez kłamstwa, reklamę i pojedynki aż po literaturę, sekrety i... cuda. Wszystko to zabarwione jest anegdotami z życia najsłynniejszych postaci dwudziestolecia międzywojennego i napisane z nerwem satyrycznym, co sprawia, że każdy z tych tekstów czyta się z prawdziwą...

    Promocja
    okładka Moja podróż do Rosji w 1932 roku, Książka | Antoni Słonimski

    Książka ta jest plonem podróży jaką Antoni Słonimski w 1932 roku odbył do ZSRR. Autor spisywał swoje wrażenia z podróży na gorąco. Dziś niektóre jego sądy mogą się nam wydać naiwne. Nie należy jednak zapominać o tym, że autor opisywał tylko to co udało mu się zobaczyć podczas podróży, reżyserowanej przez niektórych urzędników.

    Promocja
    okładka Mętne łby, Książka | Antoni Słonimski

    Autor tropi puste schematy, bezpodstawne uprzedzenia i absurdy życia codziennego. Prowokuje i wciąga do gry Czytelnika, stawiając rzeczy pozornie znane w zupełnie nowym świetle i zadając dość kłopotliwe pytania.

    Promocja
    okładka Wiem, o co ci chodziło…, Książka | Antoni Słonimski

    Był osobowością fascynującą. Harmonijnie łączył temperament warszawiaka z manierami długoletniego mieszkańca Londynu; wielbiciel Żeromskiego współżył w nim zgodnie z entuzjastą Wellsa, którego po wojnie wyparł Orwell. Patriota i kosmopolita, socjalista i liberał, liryczny poeta i autor felietonowych dowcipów. Niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczna, wolności i prawa człowieka oraz odwaga i humor ? ten stop cech i wartości składał się na duchowe wyposażenie Słonimskiego...

Antoni Słonimski Książki

Antoni Słonimski to polski poeta, dramatopisarz, felietonista i prozaik pochodzenia żydowskiego. Był także współzałożycielem i członkiem kawiarni „Pod Picadorem” oraz grupy literackiej Skamander. Podczas II wojny światowej przebywał na emigracji, a po wojnie został dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Słonimski był także malarzem, grafikiem i rysownikiem, jak również krytykiem literackim i teatralnym. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki.

Życiorys i kariera literacka Antoniego Słomińskiego

Antoni Słonimski urodził się 15 listopada 1895 roku w Warszawie jako syn Marii Eugenii Goldman oraz lekarza i aforysty Stanisława Słomińskiego. Antoni był wnukiem Chaima Zeliga Słonimskiego, polskiego matematyka, astronoma i wynalazcy, a także prawnukiem Abrahama Jakuba Sterna, zegarmistrza i wynalazcy, który uważany jest za prekursora cybernetyki oraz twórcę młockarni, żniwiarki konnej czy tartaku mechanicznego. Późniejszy poeta chodził do warszawskiego Gimnazjum im. Jana Kreczmara, a w 1917 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie. Już wtedy organizował wystawy własnych prac, a także współpracował z różnymi czasopismami, w tym miesięcznikiem „Pro Arte”.

„Pod Picadorem”

W 1918 roku Antoni Słonimski stał się jednym ze współtwórców kawiarni literackiej „Pod Picadorem”, a od 1919 roku poetyckiej grupy Skamander. Artystyczna Kawiarnia mieściła się początkowo przy Nowym Świecie 57 w Warszawie, a następnie w piwnicy Hotelu Europejskiego i była przede wszystkim miejscem spotkań Skamandrytów. Oprócz Słonimskiego założycielami byli inni twórcy skupieni wokół miesięcznika „Pro Arte et Studio”: Jan Lechoń oraz Julian Tuwim, a także Tadeusz Raabe. W założeniu „Pod Picadorem” była miejscem dekonstrukcji i ośmieszania założeń Młodej Polski, a przy tym skracania dystansu pomiędzy poetami a zwykłymi ludźmi. Stałymi bywalcami byli, poza założycielami, poeci Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński, malarze Aleksander Świdyński i Romuald Kamil Witkowski, a także tacy literaci jak Feliks Przysiecki i Grzegorz Glass. Słuchali ich regularnie Stanisław Żeromski, Bolesław Leśmian, Wacław Berent czy Leopold Staff. Na początku roku 1919 „Pod Picadorem” połączyło się z klubem futurystów i przeniosło do Hotelu Europejskiego. 22 lutego 1919 roku do lokalu weszła policja z nakazem rewizji – nie znaleziono domniemanego składu broni, lecz odwieziono obecnych uczestników spotkania na komisariat, jako że przebywali tam oni po godzinie policyjnej. „Pod Picadorem” funkcjonowała w nowym miejscu ledwie chwilę – ostatecznie zamknięto ją w kwietniu 1919 roku.

Działalność literacka Słonimskiego

Antoni Słonimski w latach 1924-1939 był współpracownikiem tygodnika „Wiadomości Literackie” – prowadził tamtejszy dział recenzji teatralnych, a także pisał stały felieton oraz żartobliwe recenzje grafomańskich w jego opinii tomików poetyckich. W okresie 1926-1934 pisał tygodnika satyrycznego „Cyrulik Warszawski”. Od 1928 roku był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich – po wojnie, w latach 1956-1959, był także jego prezesem. Teksty Słonimskiego używane były przez różnorakie grupy kabaretowe: „Czarny Kot”, „Stańczyk” „Tip Top”, „Ali Baba”, „Cyrulik Warszawski”, „Perskie Oko”, „Qui Pro Quo” czy rosyjski „Niebieski Ptak”. Był także członkiem Polskiego PEN Clubu oraz współpracował z Polskim Radiem.

W okresie II wojny światowej Antoni Słonimski wraz z żoną Janiną Konarską-Słonimską, znaną plastyczką, przebywał za granicą. Po jej wybuchu przedostali się do Rumunii, a potem do Paryża, gdzie przebywali w latach 1939-1940. Kiedy Francja upadła w roku 1940, Słonimscy przenieśli się do Londynu. Antoni obracał się tam w środowisku skupionym wokół Władysława Sikorskiego, postulującym sojusz Polski z ZSRR. Małżeństwo pozostało w Londynie także po zakończeniu działań wojennych. Słonimski nie zaprzestał on swojej twórczości, współpracował w czasopismami „Polska Walcząca” oraz „Wiadomościami Polskimi”. Wraz z Karolem Estreicherem, polskim historykiem sztuki, encyklopedystą, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego i dyrektorem jego Muzeum (1951-1976) Słonimski założył miesięcznik „Nowa Polska”. Poeta kierował także sekcją literacką UNESCO (1946-1948), a w latach 1949-1951 był dyrektorem podlegającego władzom państwowym Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Powrócił na stałe do Polski w roku 1951 i już tutaj publikował swoje wiersze, felietony oraz artykuły w „Nowej Kulturze”, „Świecie”, „Przeglądzie kulturalnym”, „Szpilkach” oraz „Tygodniku Powszechnym”.

Choć był wiceprezesem Rady Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w latach 1958-1959, później był uczestnikiem wielu akcji i działań opozycji demokratycznej. Był zaprzyjaźniony z wieloma młodymi opozycjonistami, w tym z Janem Józefem Lipskim oraz Adamem Michnikiem, który od 1969 roku był jego sekretarzem. To właśnie Antoni Słonimski był autorem tzw. Listu 34, który zaniósł do Urzędu Rady Ministrów 14 marca 1964 roku. Był to pierwszy zbiorowy protest polskich intelektualistów przeciwko działaniom cenzury, a także państwowej polityce kulturalnej. Słonimski nie zaprzestał krytyki władz i w związku z wydarzeniami roku 1968 podpisał tzw. Memoriał 59, a także tzw. List 14 sprzeciwiający się planowanym zmianom w konstytucji PRL. Z powodu tej działalności dzieła Antoniego Słonimskiego zostały wpisane na listę cenzorską.

Śmierć

W wyniku powikłań po wypadku samochodowym Antoni Słonimski zmarł 4 lipca 1976 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu leśnym w Laskach wraz z żoną, Janiną Konarską-Słonimską. W swoim testamencie wszystkie autorskie prawa majątkowe do swoich utworów poeta zapisał Zakładowi dla Niewidomych w Laskach.

Twórczość

Antoni Słonimski debiutował literacko utworem „Wiersz o poecie” (1913), lecz za właściwy początek swojej kariery poetyckiej uważał publikację trzech sonetów: „Leonardo”, „Botticelli” oraz „Michał Anioł” w „Kurierze Warszawskim” w 1918 roku. Ten sam rok przyniósł także wydanie pierwszego tomiku zatytułowanego „Sonety”. Zawarte w nim oraz w zbiorze „Harmonia” utwory zaliczane są do nurtu parnasistowskiego, w którym kunsztowna budowa wierszy skrywa rozważania nad sztuką oraz artystą. W tym samym czasie Słonimski tworzył także lirykę ekspresjonistyczną, której efekty znaleźć można zwłaszcza w tomie „Czarna wiosna” (1919). Były to utwory aktywistyczno-pacyfistyczne poruszające aktualne problemy społeczne oraz rozważające rolę poety, wieszcza we współczesności. Tego typu wiersze tworzone były przez niego do końca lat 20., a za ostatni uznaje się poemat „Oko za oko” (1928).

Antoni Słonimski jest znany jednak nie tylko ze swojej twórczości poetyckiej, ważnym elementem w jego dorobku jest także publicystyka przynosząca mu sporą popularność, a także wywołująca różnorakie polemiki, a nawet napaści słowne. W swoich felietonach pisarz wyrażał przede wszystkim poglądy ówczesnej liberalnej inteligencji, sam będąc racjonalistą oraz sceptykiem. Starał się zwalczać uprzedzenia narodowe oraz rasowe, ostro wypowiadał się także przeciwko ekspansji faszyzmu. Słonimski był mistrzem ciętej riposty oraz pełnego precyzyjnego szyderstwa dowcipu. Po wojnie drukował swoje teksty głównie na łamach „Szpilek” oraz „Tygodnika Powszechnego”, koncentrując się na walce z konformizmem, snobizmem, a także ekstremizmem awangardy artystycznej.

Słonimski jest również twórcą teatralnym – napisał między innymi alegoryczno-ekspresjonistyczny dramat „Wieża Babel”, który został wystawiony przez Leona Schillera w 1927 roku. Stworzył także trzy komedie: „Murzyn warszawski” (wystawiony w 1928 roku), „Lekarz bezdomny” oraz „Rodzina”. Podejmował w nich aktualne tematy społeczne, w tym problemy z asymilacją, a także – chociażby w „Rodzinie” – zawierał w nich silne wątki antytotalitarne.

Pisarz był twórcą wszechstronnym – w swoim dorobku ma także dwie powieści science fiction, „Torpeda czasu” (1924) oraz „Dwa końce świata” (1937), w dużej mierze inspirowane twórczością H. G. Wellsa. Słonimski starał się w nich ukazać groźbę militaryzmu, wyścigu zbrojeń oraz dyktatury. Istotnym punktem w jego twórczości są także teksty szopek politycznych, pełnych kalamburów, parodii i pure nonsens. Wybór utworów napisanych wraz z Julianem Tuwimem, zatytułowany „W oparach absurdu”, znajdziecie na Woblink. O Warszawie opowiada z humorem i sentymentem we „Wspomnieniach warszawskich”.

Książki Antoniego Słonimskiego dostępne w księgarni Woblink

Takie dzieła Antoniego Słonimskiego jak właśnie „Wspomnienia warszawskie”, „W oparach absurdu”, „Mętne łby” czy „Moja podróż do Rosji” znajdziecie na Woblink. Podobnie jak inne dzieła polskich XX-wiecznych twórców są tu one w formie książek papierowych, ebooków lub audiobooków.

Co to jest książka?

Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.

Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.

Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.

E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.

Czym wyróżnia się dana okładka (oprawa)?

Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.