Autor w zwięzłej, lecz nie upraszczającej formie, i to z bardzo interesującymi odwołaniami do prac filozoficznych, psychologicznych i historycznych, pokazuje historyczność i różnorodność społecznych definicji sytuacji zabawy. Wskazuje, że zabawa – mimo różnorodności form w zależności od okresów historycznych i od miejsc jej umocowania społecznego i kulturowego – jest powszechnikiem kulturowym, który nadaje sens doświadczeniu indywidualnemu i zbiorowemu. Z recenzji Joanny Kurc...
