Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki był polskim poetą, dramaturgiem i epistolografem, jednym z najwybitniejszych przedstawicieli romantyzmu. Obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego określany jest jako jeden z polskich Wieszczów Narodowych. Wizjoner-mistyk, wraz z Cyprianem Kamilem Norwidem oraz Tadeuszem Micińskim, Słowacki uznawany jest za jednego z największych mistyków polskiej poezji.

Juliusz Słowacki – życie i twórczość

Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu znajdującym się w południowo-wschodniej części ówczesnej Rzeczypospolitej (obecnie miasto w Ukrainie). Był synem Salomei z Januszewskich oraz Euzebiusza Słowackiego, profesora literatury w Liceum Krzemienieckim oraz na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Słowaccy przenieśli się do Wilna we wrześniu 1811 roku – dwa lata później Euzebiusz zmarł tam na gruźlicę. Salomea Słowacka otrzymała po nim spadek i wraz z synem wróciła do Krzemieńca. Dzięki swoim licznym znajomościom wyszła ponownie za mąż za lekarza Augusta Bécu. Salomea prowadziła także swoisty salon literacki, gdzie Juliusz od dzieciństwa miał kontakt z ówczesną elitą intelektualną, poznał tam między innymi Adama Mickiewicza.

Życie wieszcza na emigracji

W latach 1825-1828 Juliusz Słowacki uczęszczał na studia prawnicze w Wilnie. Po ich ukończeniu na kilka miesięcy zamieszkał z matką w Krzemieńcu, po czym wyjechał do Warszawy (1829). W kolejnym roku zadebiutował literacko bezimienną powieścią poetycką „Hugo” na łamach rocznika „Melitele”. Niezdolny do walki z bronią w ręku Słowacki nie mógł aktywnie uczestniczyć w powstaniu listopadowym. 9 stycznia 1831 roku rozpoczął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. 8 marca tego roku Słowacki przez Wrocław udał się do Drezna i wieczorem 25 lipca w ramach zleconej mu przez Rząd Narodowy misji dyplomatycznej wyruszył z pilnymi listami do polskich przedstawicielstw w Paryżu i Londynie. Poeta dotarł do stolicy Francji 31 lipca, a do Wielkiej Brytanii 3 sierpnia. Pobyt w tym drugim kraju przeciągnął się aż do września, a później Słowacki postanowił zostać przez jakiś czas w Paryżu. To tam opublikował dwa tomy „Poezji”, które spotkały się z uznaniem polskiej emigracji.

Koniec 1832 roku przyniósł Słowackiemu decyzję o wyjeździe do Szwajcarii. Był zniechęcony Paryżem i tamtejszymi relacjami wewnątrz polskiej emigracji. Nie pomogła także publikacja „Dziadów części III” Adama Mickiewicza, w której ojczym Juliusza pojawił się w postaci Doktora i to w mocno negatywnym świetle. 26 grudnia 1832 roku Słowacki opuścił Francję i udał się nad Jezioro Genewskie, gdzie poświęcał się przede wszystkim pisaniu, czytaniu, wycieczkom oraz spotkaniom towarzyskim. Wydał wtedy także trzeci tom „Poezji” (1833). Poeta opuścił Szwajcarię w lutym 1836 roku i udał się do Rzymu, gdzie nawiązał głęboką przyjaźń z Zygmuntem Krasińskim.

W okresie od sierpnia 1836 do czerwca 1837 Słowacki odbył ważną dla jego twórczości podróż po Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. Wrócił najpierw do Florencji, a potem na stałe już osiadł w Paryżu. Poznał tam między innymi swoją przyszłą muzę, Joannę Bobrową, wstąpił także do Koła Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Odszedł z niego jednak dość szybko, ponieważ nie zgadzał się na panujące wśród towiańczyków zasady.

Ostatnie lata życia i pogrzeb

Choć poważnie chory na gruźlicę, Juliusz Słowacki wyruszył w 1848 roku do Polski z zamiarem wzięcia udziału w powstaniu wielkopolskim. Nie dotarł tam jednak, choć zdążył się jeszcze po raz ostatni spotkać z matką we Wrocławiu. Zmarł na gruźlicę 3 kwietnia 1849 roku w mieszkaniu przy Rue de Ponthieu w Paryżu. Pochowano go na tamtejszym Cmentarzu Montmarte. Jego prochy postanowiono sprowadzić do Polski na początku XX wieku. Chciano złożyć je w katedrze wawelskiej w setną rocznicę urodzin poety. Zgoda na ekshumację nadeszła z Francji pod koniec marca 1909 roku, jednak kardynał Jan Duklan Puzyna stanowczo odmówił zgody na pochowanie Słowackiego na krakowskim zamku. Swojego zdania nigdy nie zmienił. Na polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego szczątki Juliusza Słowackiego ekshumowano 14 czerwca 1927 roku i przywieziono do Polski. Trumna z prochami płynęła od Gdańska w górę Wisły do Warszawy, po drodze zbierając wyrazy hołdu dla wieszcza. 26 czerwca statek przybył do stolicy Polski, a stąd orszak pogrzebowy ruszył ulicami do katedry świętego Jana. Dzień później trumna wyruszyła pociągiem do Krakowa, by 28 czerwca na dziedzińcu wawelskim odbyła się uroczysta ceremonia pogrzebowa. Prochy Juliusza Słowackiego zostały złożone obok Adama Mickiewicza w krypcie Wieszczów Narodowych.

Twórczość literacka Słowackiego

Choć Słowacki żył tylko 39 lat, jego dorobek obfituje w wiele różnorodnych utworów literackich. Wieszcz stworzył 13 dramatów, prawie 20 poematów, setki wierszy, listów oraz powieść. W pierwszym okresie twórczoścI dzieła Słowackiego dotyczyły głównie wojen religijnych uznawanych przez niego za pretekst do walk o władzę (np. „Maria Stuart”). Uznaje się, że lektura „Konrada Wallenroda” Mickiewicza była punktem, w którym rozpoczął się drugi okres w twórczości literackiej Słowackiego, w którym zaczął on pełnymi garściami czerpać ze wzorców tragedii Szekspira. Wtedy powstały poemat „W Szwajcarii” czy wiele liryków. „Balladyna” (1839) oraz „Lilla Weneda” (1840) stanowią dwie tragedie romantyczne z zamierzonych sześciu, które stanowić miały swoistą kronikę bajecznych początków państwa polskiego pełnych legend, tradycji i zwyczajów słowiańskich. „Samuel Zborowski” i „Król-Duch” to najważniejsze późniejsze dzieła Słowackiego odwołujące się do jego wkładu w rozwój filozofii (myśl genezyjską). Matka Salomea od dzieciństwa wspierała i podsycała przekonanie poety o swoim geniuszu i przeznaczeniu do bycia przewodnikiem narodu polskiego. Niezwykle ważnymi dziełami Słowackiego są jego wielkie dramaty, oprócz wcześniej wspomnianych także „Kordian” (1834), „Horsztyński” (1835), „Ksiądz Marek” (1843) czy „Fantazy” (1845-46), a także poematy, takie jak „Beniowski” (1841) czy „Król-Duch”.

Dzieła Juliusza Słowackiego w księgarni internetowej Woblink

Na Woblink znajdziecie wiele tytułów autorstwa Juliusza Słowackiego, w tym różne wydania utworów „Balladyna”, „Kordian”, „Lilla Weneda”, „Fantazy”, „Wiersze”, „Beniowski”, „Mazepa”, „Anhelli”, „Mnich” czy „Srebrny sen Salomei”. Czekają one na Was zarówno jako książki papierowe, ebooki oraz audiobooki.