„Stefan Szpigielman opisuje historię warszawskiego getta, łącząc strukturę problemową i chronologiczną. Z jednej strony przedstawia najważniejsze urzędy i administrację Judenratu, a z drugiej pokazuje, że życie w getcie było procesem, zmieniającym się w czasie, natomiast jego krwioobieg stanowiła nadzieja podtrzymywana przez plotki, żarty i pogłoski. Z upływem czasu jednak nadzieja coraz bardziej zderzała się z bardziej realistycznym pesymizmem. […]Wspomnienia Stefana Szpigie...
