Poezja Jarosława Mikołaja Skoczenia przedstawia swoisty bunt przeciw kultowi sztucznego piękna, w dosadny sposób maluje słowem przemijanie, zniszczenie, ból, cierpienie, rozkład i śmierć. „Cisza i ból Spotkanie i niepokój A następnie łez płynące drogi Czerwień przenika lawą przez umysł Zastyga w moim pragnieniu bycia A może lepiej ucieczką Przez hałdy miału Zapadających się w krwi brunatnej życia Mojego życia (...)” Z drugiej strony w swoich wierszach poeta tęskni za miłośc...
