Publikacja zawiera dwa teksty Jana Mukařovskiego w przekładzie bohemistki Anety Daszuty: „Sztuka jako fakt semiologiczny” (1934) i „Semiologia sztuki” (1936-1937). Oba dotyczą znakowego charakteru sztuki (w tym literatury jako sztuki słowa). Pokazują, jakie znaczenie w historii i rozwoju praskiej szkoły strukturalizmu miała reorientacja semiologiczna, która dokonała się w połowie lat trzydziestych XX wieku, głównie za sprawą Jana Mukařovskiego.
Wielki Mukařovský po polsku! Tych przekładów nie ma wiele (pierwszy ukazał się w roku 1966). Wydany esej z dziedziny estetyki przetłumaczyła doktorantka UW, Aneta Daszuta. Przełożyła i opatrzyła obszernym komentarzem, w którym pisze m. in.: „Refleksja Mukařovskiego dotycząca dzieła sztuki, jego szczególnej natury i mechanizmów jego oddziaływania, wbrew temu, co w Polsce kojarzy się ze strukturalizmem, nie ograniczała się (…) do jednoznacznych definicji funkcji estetycznej, zn...
