Od ostatniej wielkiej wojny z Samnitami (298-290 przed Chr.), aż po apogeum potęgi republiki w I stuleciu przed Chr., o potędze Rzymu stanowiła siła jego legionów. Żołnierze, którzy w nich walczyli, czynili to z obowiązku względem państwa, a nie dlatego, że taki mieli zawód. To właśnie ta milicja podbiła Półwysep Apeniński, pokonała potężne monarchie hellenistyczne i zniszczyła kupieckie imperium Kartaginy. Pod koniec tego okresu cały basen Morza Śródziemnego znajdował się po...
Armia Kartaginy była różnorodna, stworzona z wojowników posiadających różnorakie umiejętności militarne, pochodzących z różnych grup etnicznych, czy kierowanych odmiennymi motywacjami. Podczas gdy niektórzy z nich byli obywatelami walczącymi w obronie swojej ojczyzny, inni byli bezwzględnymi najemnikami, którzy pozostawali lojalni tak długo, jak im płacono. W miarę postępu wojen punickich zasługi zawodowych żołnierzy zostały docenione i najemnicy stali się rdzeniem kartagińsk...
Groźne i wyrafinowane, triery były najbardziej zabójczymi okrętami starożytnego świata, zaś w czasach ich dominacji na morzu głównymi użytkownikami ich niszczycielskiej potęgi byli Ateńczycy. Były one galerami zaprojektowanymi do walki przy wykorzystaniu napędu wiosłowego, zaś ich podstawową bronią był usytuowany na dziobie, wykonany z brązu taran. Niniejsze opracowanie zawiera całościową analizę najskuteczniejszego okrętu swoich czasów, broni, przy wykorzystaniu której Ateńc...
Zaciągani z różnych bitnych plemion zamieszkujących prowincje na pograniczach imperium, żołnierze auxilia nie byli zwykle obywatelami rzymskimi. Konnica auxilia zapewniała potężne siły uderzeniowe: zorganizowane, zdyscyplinowane i dobrze wyszkolone, które dobrze spisywały się prowadząc działania harcownicze oraz uderzeniowe. Niniejsza praca przedstawia wiele ról wypełnianych przez rzymskiego konnego z jednostek auxilia, w tym rekonesans, komunikację oraz zadania policyjne, ja...
Książka jest dokumentem piśmienniczym, obszernym zazwyczaj zapisem wszelkiej ludzkiej myśli. Występuje w postaci wielostronicowej publikacji o określonej liczbie stron i trwałym charakterze.
Postać dzisiejszej książki drukowanej ma formę kodeksu będącego zbiorem kartek połączonych grzbietem. Taki sposób utrwalania zapisu w momencie upowszechnienia pergaminu zastąpił wcześniejszą formę dokumentu piśmienniczego, jakim był zwój.
Według definicji Słownika języka polskiego PWN książka jest złożonym oraz oprawionym arkuszem papieru zadrukowanym tekstem o charakterze literackim, użytkowym bądź naukowym. Jednak współcześnie definicja ta powinna zostać poszerzona o książki elektroniczne będące cyfrowym odpowiednikiem tych drukowanych. Do książek elektronicznych zaliczane są zarówno ebooki, jak i audiobooki. Treść utrwaloną w formie elektronicznej można odczytać za pomocą odpowiedniego oprogramowania na laptopach, tabletach, smartfonach, a przede wszystkim na przeznaczonych do tego celu czytnikach.
E-książki odgrywają bardzo dużą rolę. Podjęty jakiś czas temu proces digitalizacji książek umożliwia dostęp do światowych zasobów wiedzy znacznie większej liczbie osób. Zbiory ksiąg to niepodważalne światowe dziedzictwo kultury, jednak ze względu na ograniczoną możliwość szybkiego dostępu do przechowywanych w księgozbiorach publikacji, a także brak możliwości jakiegokolwiek dostępu do dzieł o znacznej wartości historycznej proces digitalizacji daje szansę na udostępnianie światowych dzieł szerokiej masie odbiorców.
Okładka to wszystko, co zostało od zewnątrz trwale złączone ze znajdującym się w środku wkładem. Składa się z przedniej i tylnej okładziny (potocznie zwanej okładką), a także z grzbietu okładki. To właśnie okładka definiuje i określa ostateczny wygląd książki, gdyż determinuje między innymi sposób, w jaki łączą się ze sobą wszystkie kartki i jaka jest wewnętrzna budowa książki. Oprawy mogą być miękkie, twarde czy też zintegrowane – różnią się przede wszystkim wielkością, wagą, wytrzymałością oraz ceną. Przykładowo książki w twardej oprawie są większe, cięższe, bardziej wytrzymałe i droższe od tych w miękkiej.
