To nie kryzys, to rezultat”, mawiał Stefan Kisielewski „Kisiel”, diagnozując w ten najprostszy z możliwych sposobów problem immanentnych dysfunkcji, jakie były cechą systemu, który od 1917 roku funkcjonował w Rosji sowieckiej. Ćwierć wieku temu dysfunkcjonalność owego systemu osiągnęła próg, poza którym był już tylko upadek. Jego symptomy widoczne były wyraźnie już w dekadzie lat osiemdziesiątych, apogeum zaś nastąpiło w latach 1989–1991. W niniejszej publikacji chcielibyśmy ...
