Śmierć jednego człowieka to śmierć, a śmierć dwóch milionów to tylko statystyka. Józef Stalin Gdy zostanie nam narzucona wojna, jedyną alternatywą jest zastosowanie wszystkich możliwych środków, by ją doprowadzić do szybkiego końca. W wojnie chodzi o zwycięstwo. Gen. Douglas MacArthur Wszyscy myśleli, że II Wojna Światowa się skończyła... Tymczasem Armia Czerwona rusza na zachód, tłamsząc po drodze opór amerykańskich i brytyjskich dywizji. Wydaje się, że nawet ...
Związek Radziecki przegrał wojnę w 1964 roku. Zwycięscy alianci po krótkim okresie świętowania zdali sobie sprawę, że zapanowanie nad tymi ogromnymi ogromnymi przestrzeniami będzie niezwykle trudne.Powstałą w wyniku podziału ZSRR mozaikę państewek i autonomii, która ciągnie się od Ukrainy przez Syberię aż po brzegi Pacyfiku, coraz trudniej jest kontrolować. Wojska Zachodu z trudem gaszą kolejne napięcia i wprowadzają wierne sobie władze, siły zbrojne i policyjne.Zamęt si...
W wojnie chodzi o zwycięstwo Lagenfeld kontynuuje swoja alternatywną wizję historii. Wszyscy sądzą po zwycięstwie nad niemiecką armią, że II wojna się skończyła. Jednak Stalin nie skłąda broni. Podczas ostatnich walk z premedytacją wykrwawiał Ludowe Wojsko Polskie walczące w szpicy natarcia. Teraz zwraca się przeciwko swoim dotychczasowym sojusznikom. Zaskoczeni alianci płacą ogromnymi stratami w ludziach... Tylko generałowie Anders i Patton nie dają się zaskoczyć i opraco...
Stalin z premedytacją wykrwawia Ludowe Wojsko Polskie walczące w szpicy natarcia. Kiedy Sowieci po pokonaniu Niemiec zwracają się przeciwko swoim dotychczasowym sojusznikom, zaskoczeni alianci płacą ogromną cenę za swoją łatwowierność. Tylko generałowie Anders i Patton nie dali się zaskoczyć i teraz opracowują śmiały plan... Jak zachowają się żołnierze LWP, co zrobią stacjonujące we Włoszech oddziały Andersa, czy Patton poderwie podległą mu 3 Armię i uda mu się zatrzymać cze...
Tego nie zobaczycie w telewizji
Wojna, jaka jest
Amerykańskie wojski i polski reporter. Poruszająca historia walki widziana z bliskiej perspektywy. Autor nie stara się oceniać ani wartościować. Opisuje trudy walk, pobytu w obcym kraju, tęsknotę za domem i bliskimi, a zarazem poczucie misji. Opowieść pełna akcji, często humoru, ale i refleksji, z której wyłania się prawdziwe oblicze wojny.
Kategoria „Fantastyka / Horror” zawiera książki należące przede wszystkim do gatunku fantastyki. Jest to obszerny, rozbudowany oraz bardzo pojemny gatunek literacki charakteryzujący się osadzaniem opisywanej historii w świecie przedstawionym różnym od rzeczywistego. Autorzy takich publikacji często opisują zjawiska nadprzyrodzone oraz wykreowane przez siebie technologie czy bronie. W ramy fantastyki należy włączyć fantastykę naukową (science fiction), której akcja toczy się zazwyczaj w przyszłości, oraz fantasy, w której znaleźć możemy elementy mitologii i folkloru. W obrębie dokładniejszych podziałów funkcjonują również liczne podgatunki, takie jak na przykład weird fiction, low fantasy, urban fantasy czy space opera. W kategorii „Fantastyka / Horror” znajdują się również książki należące do literatury grozy, czyli horrory. Charakteryzują się one takim ukształtowaniem świata przedstawionego, że występujące w nim wydarzenia nie mogą zostać wytłumaczone bez odwołania się do zjawisk paranormalnych czy nadprzyrodzonych. Celem horroru jest wywołanie u odbiorcy poczucia zagrożenia, strachu czy obrzydzenia. Najczęściej podejmowanymi w horrorze motywami są nawiedzenia (ludzi, przedmiotów, miejsc), wampiry, zombie, duchy, wilkołaki, demony, diabły, wiedźmy i tym podobne. W serwisie Woblink.com odnaleźć można należącą do fantastyki postapokaliptycznej serię „Metro” napisaną przez rosyjskiego pisarza Dmitrija Głuchowskiego, nominowaną do licznych nagród literackich i utrzymaną w steampunkowym klimacie „Zadrę” Krzysztofa Piskorskiego, książkę „Player One” Ernesta Cline’a, na podstawie której powstał film pod tym samym tytułem w reżyserii Stevena Spielberga, powieści Terry’ego Pratchetta (zarówno te należące do „Świata Dysku”, jak i te spoza serii). Miłośnicy grozy znajdą tu natomiast zarówno „Frankensteina” Mary Shelley, uznawanego za prekursora całego gatunku, „Draculę” Brama Stokera, dzięki któremu postać wampira na trwałe weszła do popkultury, czy „Dziecko Rosemary” Iry Levin, na podstawie którego Roman Polański wyreżyserował kultowy film pod tym samym tytułem.
