Teresa Rączka-Jeziorska wyraźnie zbliża się do studiów nad historią materialną, tak jak uprawiali ją klasycy; choćby Norbert Elias, a jeszcze bliżej jej do Łotmanowskiej semiotyki kultury; szczególnie zaś bliska jest wzorca jego monografii Rosja i znaki. Kultura szlachecka w wieku XVIII i na początku XIX. W podobieństwie podtytułu słyszę wręcz aluzję do semiologa z Tartu (czyli z Dorpatu, nota bene jest to terytorium dawnych Inflant!). Ale warto też podkreślić różnice, bo jeś...
„Książka wyrasta z przekonania, iż poznanie dziedzictwa kulturowego na terenach dawnej Rzeczypospolitej, poza obecnymi granicami kraju, m.in. zagadnień polsko-inflanckich, konieczne jest do stworzenia nowego, pełnego oglądu polskiego romantyzmu. Podkreślenia wymaga także fakt, iż praca ta ma charakter interdyscyplinarny i dzięki temu może być interesująca zarówno dla literaturoznawców, jak historyków, językoznawców, bibliografów, badaczy kultury oraz dla zagranicznego odbiorc...
