Warszawę i postać Antoniego Słonimskiego traktować można jak dwie połówki tego samego jabłka. Czym byłby warszawski etos, zwłaszcza dotyczący czasu drugiej wojny ?wiatowej, bez poezji Słonimskiego, czym byłby dorobek twórczy Poety bez Warszawy? Twórczość poetycka Słonimskiego, odnosząca się do jego rodzinnego miasta, wpisuje się na jedno z pierwszych miejsc w dziejach gatunku poezji poświęconej Warszawie. Dotyczy spraw wielkich i ważnych, nigdy błahych.
Ktoś spytał ze zrozpaczoną złością: „No cóż? Trupiarnia, prawda?” Poczułam coś w rodzaju zawstydzającej obrazy, jakby znieważono mi kogoś najbliższego. „ Warszawa?! - krzyknęłam prawie. - Warszawa to samo życie! Żadna trupiarnia. Warszawa? Najżywsze miasto świata!” Maria Dąbrowska, Pielgrzymka do Warszawy, s. 26
