Opis treści
To doskonale przeprowadzone badanie naukowe zasługuje na publikację z następujących powodów: w nowatorski sposób przyczynia się do poznania procesu modernizacji Rosji w okresie Piotra I, a poprzez gruntowną rekonstrukcję korzeni reform wojskowych i ich realizację, rzuca nowe światło nie tylko na owe rosyjskie zmiany w zakresie wojskowości, ale także na warunki modernizacji państwa w ogólnym wymiarze. Podjęty proces badawczy przynosi nowe ustalenia empiryczne, a także przekonującą reinterpretację niektórych kluczowych problemów, przy wykorzystaniu teorii aktorów-sieci jako narzędzia analitycznego i ram interpretacyjnych. Analizując dokonania i życie osobiste Adama Weyde, świadomie skupiają się na osobowości tzw. „drugiego planu”, działaczu polityczno-wojskowym, aby podkreślić, w jaki sposób „autokratyczna reforma” została osadzona w bardzo złożonych procesach wymiany doświadczeń i wiedzy zawodowej oraz interakcji międzyludzkich.
Z recenzji prof. Michaela G. Müllera
Mamy do czynienia z fundamentalnym opracowaniem historycznym poświęconym roli jednostki uczestniczącej w procesie reformy państwowej Piotra I, której rezultatem było przekształcenie Państwa Moskiewskiego w Imperium Rosyjskie. Generał Adam Weyde (1667–1720), urodzony w niemieckiej rodzinie luterańskiej w Moskwie, stał się jednym z „ludzi reformy” – osobą z najbliższego otoczenia cara, realizującą jego rozkazy w zakresie budowy regularnej armii. Na kartach swojej pracy odpowiadają na bardzo istotne pytania – w jaki sposób odbywała się swoista „rekrutacja” takich właśnie ludzi spośród ogólnej masy ludzi zobowiązanych do służby oraz w jaki sposób pięli się po szczeblach kariery w armii i aparacie państwowym. Opracowanie wskazuje, że głęboko przemyślana polityka kadrowa umożliwiała realizację ambitnych celów państwa przy słabych warunkach materialno-finansowych kraju.
Z recenzji prof. Pawła A. Krotowa
