Opis treści
Publikacja stanowi zbiór studiów poświęconych m.in. kształceniu kompetencji archiwistów w kontekście potrzeb i funkcji społecznych archiwów, nowym trendom w edukacji i ich zastosowaniom w dydaktyce archiwistyki, kształceniu „archiwistów cyfrowych”, a także roli i programom nauk pomocniczych historii w kształceniu archiwistów.
Powstanie nowego nośnika i nowych technologii umożliwiających zapis i gromadzenie informacji w formie cyfrowej pozwala postawić pytanie: czy możliwe jest wyodrębnienie nowego nurtu refleksji określonego mianem archiwistyki cyfrowej?
Wiążą się z nim dalsze problemy:
• Czy nowy nośnik wymaga rewizji dotychczasowych teorii archiwalnych, np.. Pojęć podstawowych, takich jak zespół, czy też powinny one pozostać niezmienione?
• Czy tego typu zapisy wymagają wypracowania nowej sieci pojęć?
• Czy w dobie nieograniczonej multiplikacji zapisu można wiązać go z miejscem powstania i stosować zasadę pertynencji archiwalnej?
• Jak nowy nośnik i technologie wpływają na granice zespołu i jego strukturę?
• Jakie metody mogą służyć badaniom autentyczności i wiarygodności zapisu, co wpływa na jego integralność?
• Czy nadal niezbędne jest wartościowanie i selekcja dokumentacji?
• Po jakim czasie należy ją prowadzić?
• Jak powinny zostać zorganizowane systemy zarządzania dokumentacją?
• Czy możliwe jest stosowanie w tym zakresie standardów międzynarodowych, takich jak Moreq?
Pojawiają się też kluczowe pytania z zakresu dydaktyki:
• Czy kształcenie w tym zakresie powinno zostać wyodrębnione, czy – przeciwnie – połączone z archiwistyką klasyczną?
• Jaki kształt powinny przybrać programy, treści, metody, jakie pomoce dydaktyczne należy tworzyć i jaką rolę powinny pełnić w procesie kształcenia?
Pytań będzie zapewne przybywać w miarę nowych doświadczeń, rozwoju technologii i nowych funkcji społecznych. Będą one otwierać nowe kierunki badawcze.
W rozważaniach zawartych w niniejszym zbiorze studiów podjęto próbę odpowiedzi na wiele z powyższych kwestii. Nie wyznaczają one jednak kresu refleksji w tej dziedzinie wiedzy, wręcz przeciwnie – nowe doświadczenia wymagać będą budowania nowych modeli teoretycznych i poszukiwania coraz bardziej efektywnych systemów zarządzania dokumentacją i gromadzoną informacją.
academiaRavNet
