Opis treści
Bezpieczeństwo jest konstytutywnym atrybutem człowieka określającym właściwie każdy aspekt jego aktywności, zarówno w aspekcie ilościowym i jakościowym. Różnicą gatunkową pojęcia bezpieczeństwa jest nie tylko zachowanie ciągłości trwania, najczęściej redukowanego do egzystencji biologicznej, ale przede wszystkim osiąganie adekwatnych do potrzeb i wyobrażeń poziomów jakościowych, wyrażających się w realnych i potencjalnych perspektywach rozwojowych. Antropologiczna i ogólnie humanistyczna płaszczyzna refleksji nad bezpieczeństwem sytuuje tę problematykę, przede wszystkim w obszarze rozwoju kultury, w tym refleksji uniwersalnej i abstrakcyjnej. Współcześnie analiza zjawisk i zdarzeń determinujących bezpieczeństwo podmiotów wymaga znajdowania związków przyczynowo-skutkowych w złożonej postmodernistycznej rzeczywistości (materialnej i niematerialnej). Globalny zasięg zjawisk, powszechna systemowość, wzrost znaczenia kategorii ryzyka, implikują konieczność permanentnego redukowania wszelkich przedmiotowych aspektów bezpieczeństwa od sfery podmiotowej, do bezpieczeństwa personalnego.
