Wojna domowa w Mozambiku. José Antonio Maria Vaz pewnej nocy słyszy strzały. Chwilę później, na scenie teatru sąsiadującego z jego piekarnią, znajduje rannego chłopca. To Nelio, o którym piekarz słyszał już wiele opowieści. Umierający prosi o przeniesienie go na dach – tam właśnie opowie swoją dramatyczną historię. Napad bandytów na wioskę, w której urodził się ten chłopiec o niezwykłej mocy, jego tragiczne rozstanie z rodziną, życie na ulicy i w końcu przyłączenie się do gangu.
Mankell pisze o krzywdzie dzieci, które musiały szybko wydorośleć i chwycić za broń, aby przetrwać w kraju opętanym wojną domową. Pyta o granicę pomiędzy zwierzętami a ludźmi, szczególnie niewyraźną w czasach wojennych. I ubolewa nad tym, że młodzi ludzie tak często stają się narzędziem w rękach dorosłych walczących z innymi dorosłymi.
Piękna, poruszająca, wielowarstwowa powieść, a jednocześnie najważniejsza i najczęściej tłumaczona książka Mankella spoza cyklu kryminalnego.
Zawsze jest taka święta godzina w teatrze – między próbą a spektaklem, między trzecią a piątą. Zazwyczaj wtedy teatr jest pusty. Któregoś razu o tej porze siedziałem na widowni i zastanawiałem się nad tym i owym. Nagle silny wiatr wtargnął przez drzwi i komin na scenę.
Po chwili ukazał się słoneczny promień i doznałem olśnienia, jak napisać tę historię.
Henning Mankell
Mankell jest mistrzem w opowiadaniu historii.
„The San Francisco Chronicle”
Pisarstwo godne podziwu... Jego cechą jest poszukiwanie metafory i znaczenia, które czynią prozę Mankella niezmiernie atrakcyjną.
„The Boston Globe”
Mankell wpisuje się w świetną tradycję tych pisarzy, których twórczość przekracza granice konkretnego gatunku, po to by stać się literaturą zaangażowaną społecznie i poruszającą..
Michael Ondaatje
Comédia infantil łączy w sobie elementy poesji i realizmu w opisach tragicznej rzeczywistości. Bohaterowie są wiarygodni i na długo pozostają w pamięci. To realizm magiczny i prawdziwa literacka magia.
„Östgöta Correspondenten”
Autor daje nam czyste arcydzieło. Nie ma innego słowa na określenie tej książki.
„Sundsvalls Tidning”
