Opis treści
Schizmy i nieporozumienia pomiędzy Starym a Nowym Testamentem występujace w pierwszym tysiącleciu były problemami w obrębie jednego Imperium Rzymskiego i jednego rzymskiego narodu. Prawdziwi Rzymianie zawsze starali się naprawić błędy w zakresie kwestii teologicznych, ponieważ czuli swoją odpowiedzialność zarówno za losy ojczyzny, jednego Kościoła Powszechnego, jak i za historię, którą sami tworzyli. Jednakże Karolowi Wielkiemu i jego frankofońsko-germańskim następcom, którzy podbili i zniewolili rzymsko-prawosławny Kościół w zachodniej Europie nie zależało ani na jedności Kościoła, ani na ortodoksji dogmatycznej. Chodziło im przede wszystkim o zdobycie za wszelką cenę tronu cesarskiego w Konstantynopolu, natomiast kwestie dogmatyczne, jak np. bezprawna interpolacja do symbolu wiary filioque, stała się już problemem peryferyjnym.
