Opis treści
Eustachy Januszkiewicz zapisał się w historii z różnych powodów: w latach 20. XIX wieku zasłużył się w Prokuratorii Massy Radziwiłłowskiej, w powstaniu listopadowym występował jako emisariusz Centralnego Wileńskiego Komitetu Powstańczego, a później jako szef sztabu i adiutant gen. S. Różyckiego. Ale najbardziej znany jest z czasów emigracyjnych jako wydawca i księgarz. Był założycielem Księgarni i Drukarni Polskiej w Paryżu, pionierem druków periodycznych, członkiem licznych organizacji emigracyjnych (Towarzystwa Litewskiego i Ziem Ruskich, Towarzystwa Historyczno-Literackiego, Stowarzyszenia Pomocy Naukowej, Fundacji na rzecz osieroconych dzieci Adama Mickiewicza etc.). Januszkiewicz przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem i jego synem Władysławem, z Juliuszem Słowackim, Fryderykiem Chopinem, Joachimem Lelewelem, Zygmuntem Krasińskim, Feliksem Wrotnowskim, Aleksandrem Jełowickim, Leonardem Niedźwieckim i wieloma innymi, co jest udokumentowane w listach i na stronach pamiętników tych osób. Cała Emigracja śledziła 20-letnią historię jego miłości, która szczęśliwie została zwieńczona małżeństwem. Eustachy Januszkiewicz był również dziennikarzem i publicystą (*Polacy **w Oporto*, *Kilka słów Drukarni Polskiej*, *Ostatnie chwile J. Lelewela *etc.), jednak jak do tej pory nie doczekał się żadnej monografii, a jego Pamiętnik z lat 1831–1851 po raz pierwszy przedstawiamy czytelnikom.
