Opis treści
Tadeusz Olszański, zwycięzca plebiscytu ogłoszonego przez Klub Dziennikarzy Sportowych na najwybitniejszych dziennikarzy polskich w latach 1921–2021 w kategorii najlepszy dziennikarz prasowy, jest autorem kilkunastu książek o tematyce sportowej. Relacjonował przebieg sześciu igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy rzymskich, w 1960 roku, a potem, mając już akredytację, komentował igrzyska w Tokio (1964), Meksyku (1968), Monachium (1972), Montrealu (1976) i Moskwie (1980) oraz niezliczoną liczbę sportowych imprez światowych, europejskich i krajowych.
W jego licznych książkach czytelnik zapoznaje się z legendarnymi sportowcami ery nowożytnej, jak Spiros Louis, Ray Ewry, Paavo Nurmi, Jessie Owens, Halina Konopacka, Janusz Kusociński, Jerzy Kulej, Michael Johnson czy też najwybitniejsza polska sportsmenka Irena Kirszenstein-Szewińska.
Łatwy język i proste słowa należycie oddają atmosferę wydarzeń na olimpijskich arenach, w których obok eksplozji radości nie zabrakło dramatycznych momentów, jak zamach terrorystyczny w Monachium w 1972 roku. Oddają także atmosferę igrzysk, które obecnie stały się ogromną imprezą sportową, coraz liczniejszą i coraz bardziej kosztowną.
Bogata twórczość znalazła uznanie w postaci przyznania mu w latach 1972–2012 czterech Wawrzynów Olimpijskich Polskiego Komitetu Olimpijskiego; złotego w 2001 roku za Osobistą historię olimpiad, srebrnych za zbiór reportaży Magia igrzysk (1976) i w 1980 roku za książki Wszystko na medal oraz Wyżej nad poprzeczkę, a także brązowego w 2012 za książkę Rachunek za igrzyska, czyli co się stało ze sportem, jak również wyróżnienia w 1972 roku za książkę Magia sportu.
Tadeusz Olszański zapisał się w historii polskiego sportu złotymi zgłoskami jako pomysłodawca w 1963 roku – nie tylko w kraju, ale także w skali międzynarodowej – honorowania zasad Fair Play.
![Czołem, nie ma hien. Wietnam, jakiego nie znacie [2022]](https://woblink.com/media/cache/resolve/web_view_small/products/images/62a9a87eef97f.jpeg)
