Opis treści
W historii nauki bardzo często wskazuje się właśnie na takie swoiste postaci-symbole, kojarzone z wielkimi przełomami; ich dzieła to „kamienie milowe” określonych dyscyplin. Z biegiem czasu jednak owe „kamienie milowe” stają się coraz bardziej skondensowanymi znakami podsumowującymi długie, skomplikowane narracje. Tak było również w przypadku Bronisława Malinowskiego. Zaproponowany przez niego model badań terenowych stał się przedmiotem dociekliwych opracowań, jak i zdecydowanej krytyki; bardzo często ulegał przy tym uogólnieniu.
Jesteśmy przekonani, że warto z tego powodu po raz kolejny spojrzeć na klasyczny dziś tekst Argonautów
zachodniego Pacyfiku, zwracając uwagę nie tylko na „dyskurs” antropologicznego projektu Bronisława Malinowskiego, ale również na konkretne narzędzia i strategie stosowane w badaniu kultury partykularnej. Warto więc pochylić się nad tym, w jaki sposób swoją koncepcję badawczą określa, wyraża i prezentuje sam antropolog – gdzie przebiegają granice jego „laboratorium”, rozumianego nie tylko jako określona przestrzeń i zamieszkujący ją tubylcy, ale również cały sztafaż praktyk terenowych, opisowych, analitycznych i interpretacyjnych.
