Opis treści
Jest to praca wybitna. Jej przedmiotem jest polskie bartnictwo, przedstawione w ujęciu wiedzy instytucjonalnej oraz lokalnej. Badaczka opisuje bartnictwo, odwołując się do teorii Bruno Latoura, która pozwala jej wiązać ,,praktyki aktorów ludzkich i nie-ludzkich” i znosi opozycję między światem człowieka i światem przyrody. Autorka wykazała się znakomitym rozeznaniem w teoriach nowej antropologii międzygatunkowej. Przedstawiła niematerialne dziedzictwo kultury bartniczej, na które składają się praktyki i treści symboliczne, mocno wpisane w imaginarium kulturowe. Praca została oparta na bogatej, zróżnicowanej bazie źródłowej, pozyskanej w czasie wieloletnich badań terenowych.
Kapituła konkursu ,,Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość”
W rozprawie znajdujemy skrupulatne, rzetelne przedstawienie historii bartnictwa. Dowiadujemy się o ambiwalencji istniejącej między podejściem hodowlanym do pszczół, opartym na opiece i kontroli, podejściem afirmującym ich „dzikość” oraz podejściem symbolicznym, skoncentrowanym na czynnikach społeczno-kulturowych (dziedzictwie).
dr hab. Dorota Rancew-Sikora, prof. UG
