Drugi tomik z serii "Literatura włoska w toku" zawiera szkice poświęcone piętnastu współczesnym włoskim pisarzom, tym dobrze (jak Umberto Eco, Dario Fo czy Pietro Citati), mniej (jak Erri De Luca, Andrea De Carlo) lub wcale jeszcze u nas nieznanym. Autorzy szkiców, w pełni korzystając ze swobody, jaką daje eseistyczna forma - a ich głos staje się wypadkową własnej oceny i przytoczonych interpretacji krytyków - kreślą sylwetki twórców, których sądzimy, że warto polskim Czytelnikom zaprezentować. Jak poprzednio zróżnicowanie tematyczne, stylistyczne i gatunkowe omawianego pisarstwa jest zamierzone. Tym razem, obok tematów tyleż w literaturze włoskiej oswojonych, co uniwersalnych, jak wspomnienia Holokaustu (u Edith Bruck) czy motyw zagubienia jednostki w chaosie świata po upadku autorytetów i wartości (u Covavicha i De Carla), proponujemy np. unikatową prozę Piera Camporesiego, dającą dowód zainteresowań kulturą materialną, czy (na przeciwnym biegunie) tematykę zgoła aktualną kurczącego się rynku pracy, podjętą przez pozbawionych stałego zatrudnienia twórców młodego pokolenia. Eseista akademicki Umberto Eco sąsiaduje z nieakademickim, Pietrem Citatim, a ukrywający/a się prawdopodobnie pod pseudonimem Eleny Ferrante neapolitański pisarz - z prawdziwym neapolitańskim banitą, Errim De Luką...
