Opis treści
Powieść, o której się mówi. Powieść, której się nie zapomina. Powieść, która wzbudza emocje. „Małe życie”: najgłośniejsze wydarzenie literackie 2015 roku. Wywołało gorące dyskusje zarówno wśród czytelników, jak i krytyków. Wobec tej historii nie sposób przejść obojętnie.
Hanya Yanagihara, amerykańska autorka pochodząca z Hawajów, postanowiła opisać trwającą kilkadziesiąt lat przyjaźń między czterema mężczyznami. Poznajemy ich, gdy tuż po studiach przeprowadzają się do Nowego Jorku – miasta marzeń, w którym jednak niełatwo jest osiągnąć sukces. Ale im się udaje. Energiczny JB zaczyna malować i po jakimś czasie staje się rozpoznawalnym artystą, obracającym się w kręgach nowojorskiej bohemy. Malcolm spełnia się jako wzięty architekt. Nieziemsko przystojny Willem robi karierę aktorską. A Jude? Jude jest świetny w każdej dziedzinie, nad którą zaczyna pracować. Najpierw jako wybitny matematyk. Potem jako prawnik, który nie ma sobie równych. Jednak czy jest szczęśliwy? Nie wiadomo, ponieważ Jude ma też mnóstwo tajemnic, których nie znają nawet najbliżsi. Skąd się wziął? Kim byli jego rodzice? Jak wyglądała jego przeszłość? I jaki związek z tym wszystkim mają jego problemy zdrowotne i emocjonalne? Przyjaciele zachodzą w głowę, co takiego wydarzyło się w jego życiu. Podobnie jak czytelnik…
Wraz z nimi powoli, krok po kroku, strona po stronie, odkrywamy przerażającą prawdę. Czy jesteśmy w stanie poznać ją do końca? Czy ktokolwiek ma taką moc, aby wydobyć ją z Jude’a? Czy Willem, Malcolm i JB będą umieli poradzić sobie choćby z częścią informacji o tym, co się stało? Czy mają w sobie dość empatii i cierpliwości, by pomóc przyjacielowi? Każda strona zamiast dawać odpowiedzi rodzi kolejne pytania i nie daje czytającemu spokoju do samego końca.
„Małe życie” to jedna z tych powieści, która zostaje w czytelniku na bardzo długi czas. To opowieść o przeszłości, którą chciałoby się wymazać; o niewyobrażalnym bólu, który nie pozwala zapomnieć i jednocześnie przynosi chwilowe ukojenie; to studium zła, do jakiego zdolny jest drugi człowiek i próba odpowiedzi na pytanie czy można sobie z takim ogromem zła poradzić. To piękna proza o granicach ludzkiej wytrzymałości i przekleństwie pamięci.
Powieść Małe życie w Ameryce i w Anglii odniosła ogromny sukces wśród krytyków i czytelników – trafiła do finału Nagrody Bookera i National Book Award, otrzymała prestiżową Kirkus Prize, znalazła się na czele rankingów najlepszych powieści 2015 roku sporządzonych przez najważniejsze tytuły prasowe, rozgłośnie radiowe i portale internetowe (m.in. The New York Times, The Washington Post, The Wall Street Journal, The Guardian, The BuzzFeed, The Goodreads, Oprah). Prawa do opublikowania powieści dotychczas sprzedano do dwudziestu krajów.
domi.00 29-07-2020
domi.00 29-07-2020
„Małe życie” to książka mojego (nie tak małego) życia. Fenomenalny portret miłości, przyjaźni, samotności, bólu i toksycznych relacji. Hanya Yanagihara tworzy wręcz namacalną relację między czytelnikiem a głównymi bohaterami, meandruje po zakamarkach ich emocji, psychiki. Wnika w podstawy ludzkiej empatii, współczucia drugiemu człowiekowi; w piękny detaliczny sposób przeprowadza czytelnika przez kilka dekad życia bohaterów. Posługuje się wysublimowanym językiem nadającym piękno stylistyczne tej historii. Jest to opowieść o trapiącym człowieka uświadomieniu sobie swojego miejsca w świecie, własnej wartości a niekiedy- zupełnego odosobnienia, tytułowego małego życia w odniesieniu do perspektywy całego wielkiego świata. Obok tej powieści nie można przejść obojętnie. To nie jest pozycja przyjemna, uosabiająca wakacyjny relaks. Jest jednak niesamowicie ważna i wartościowa, czasem wymaga przebrnięcia przez bolesne, nadmiernie zobrazowane fragmenty; jednak jedno jest pewne- nie daje o sobie zapomnieć. Z każdą stroną potęgowała się moja miłość do tej książki; pokuszę się o stwierdzenie, że jest to absolutne arcydzieło. Niekonwencjonalne studium ludzkiego charakteru i potrzeb, które nie zawsze mogą zostać spełnione. Konkurs recenzencki Woblinka.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem