Opis treści
Wpisując się w projekt „etnografii etnografii”, książka pokazuje, jak zmienne i uwarunkowane znaczenia polityczności, płci/seksualności i antropologii, w tym przekonania dotyczące istoty dyscyplinarnej praxis, kształtowały postrzeganie relacji pomiędzy nauką i aktywizmem od końca XIX wieku do dziś, przede wszystkim w kontekście tradycji anglojęzycznych. Przedstawiona analiza jest (re)konstrukcją swoistej genealogii takiego rozumienia powyższych pojęć, których związki nie muszą pozostawać antytetyczne.
Koncentrując się przede wszystkim na rezultatach interakcji zachodzących w polu ukonstytuowanym przez formację teorii antropologicznej i feminizmu akademickiego, praca dostarcza narzędzi przydatnych do minimalizacji „dyskursywnych luk” i „dyskursywnych ryzyk” obecnych w pewnych wątkach debaty na temat polityczności (w tym jej aspektów związanych z płcią/seksualnością), która co najmniej od dekady toczy się w polskiej antropologii. Nakreślona tu rama teoretyczna/polityczna nie tylko definiuje naukę i aktywizm w sposób pozwalający na ich kohabitację, ale oferuje też środki umożliwiające bardziej produktywną komunikację w rodzimej dyscyplinie (i poza nią). Parafrazując słowa Lili Abu-Lughod, zaproponowana perspektywa daje pewną nadzieję (choć niepewną swego iluzję), że antropologia w Polsce nie pozostanie nadal w niektórych obszarach sferą „równoległych monologów”.
