Opis treści
Poezja Wiernego wymyka się klasycznym schematom oporu i tworzy przestrzeń, gdzie „niewierność” wobec stabilnych, ugruntowanych znaczeń to strategia przetrwania, a jednocześnie forma twórczej otwartości na rozproszenie bytu. Tytułowe Nie jest w tym przypadku czymś więcej niż aktem sprzeciwu — nie można go utożsamiać z typową negacją. To bardziej rozbudowana praktyka nieustannej rozbiórki ontologicznej i semiotycznej, przez co staje się fundamentalnym trybem egzystowania i rodzajem kondycji językowej (Piotr Gajda).
