Opis treści
Praca ta to wyniki ponad sześciu lat badań. Każdy z rozdziałów ma na celu udzielenie odpowiedzi na przynajmniej jedną z głównych wątpliwości, które zrodziły się u autora w wyniku konfrontacji obrazu źródłowego z dotychczas przedstawianym w literaturze, lub też ten ostatni potwierdzić. Dlatego też nie jest to typowa monografia kampanii afrykańskiej uwieńczona bitwą pod Zamą, choć tej ostatniej poświęcona jest duża część książki.
Co może być kontrowersyjnego w tak, wydawałoby się, wielokrotnie przeanalizowanym temacie? A choćby to, że obraz w źródłach ostatniej bitwy Hannibala w tej wojnie, w opinii autora niniejszej pracy, kształtuje się zupełnie inaczej, niż przyjmuje się w dotychczasowej literaturze zagranicznej, jak też i polskiej. Oczywiście autor nie ma tu na myśli jej końcowego wyniku, ale przede wszystkim kwestię sił, którymi dysponowali zarówno Hannibal, jak i Scypion. Dlatego też stara się dowieść, wbrew przyjmowanym współcześnie hipotezom, że to Barkida miał przewagę zarówno w jeździe, jak i w całości sił. W konsekwencji trzeba będzie zupełnie inaczej spojrzeć także na zastosowaną przez syna Pioruna taktykę w tym jego ostatnim, wielkim starciu tej wojny. Ciekawym będzie w takim razie w tym kontekście zestawienie rozwiązań taktycznych z największych sukcesów punickich w tym konflikcie, z tą najmniej szczęśliwą dla Hannibala bitwą.
