Opis treści
Trzecia część trylogii o błyskotliwej i skomplikowanej profilerce, podobnie jak dwie poprzednie, dzieje się wśród nizinnych krajobrazów środkowych Włoch.
Rany duszy są najtrudniejsze do wyleczenia.
Doskonale o tym wie Aurora Scalviati, borykająca się z bolesną przeszłością profilerka policji. Dlatego zgodziła się opowiedzieć swoją historię na konferencji profesora Menni, jednego z czołowych ekspertów w dziedzinie zaburzeń pourazowych. To właśnie tutaj Aurora spotyka tajemniczą dziewczynę która zadaje jej wyjątkowe pytanie: „Czy myślisz, że naprawdę możesz wydostać się z ciemności?”.
Pytanie to wkrótce zamienia się w testament – młoda kobieta odbiera sobie życie, rzucając się z pałacowej wieży. Sprawa szybko zostaje uznana za samobójstwo, ale Aurora ma duże wątpliwości. Czy ostatnie słowa nieznajomej nie były rozpaczliwym błaganiem o pomoc? Czy policjantka mogła zrobić coś, by uratować dziewczynę?
Aurora nie ma jednak czasu na poczucie winy. Odkrycie oszpeconych zwłok na mieliźnie, na brzegu rzeki Pad zmusza ją do zrewidowania swoich priorytetów. Jedyną wskazówką jest zdjęcie małej dziewczynki, które ofiara zachowała jako złowieszcze trofeum. To początek polowania na okrutnego seryjnego mordercę, równie nieuchwytnego jak straszydło z popularnej legendy opowiadanej, aby uciszyć dzieci: Grigione, który odrywa twarze swoich ofiar po tańcu z ich lękami.
Policjantka wie, że nie może działać sama: musi zjednoczyć swój stary zespół. Ale kiedy Bruno i Silvia odwracają się do niej plecami, jedynym rozmówcą pozostaje enigmatyczny Curzi, który, choć zamknięty w zakładzie psychiatrycznym, wydaje się znać prawdę. Aurora podejmuje ogromne ryzyko. Pogodzenie się ze złem może odkryć tajemnice, które powinny pozostać pogrzebane na zawsze...
Ewelina-czyta.- Ewelina Górowska 16-10-2025
Ewelina-czyta.- Ewelina Górowska 16-10-2025
Jakiś czas temu pisałam o dwóch poprzednich tomach historii Aurory Scalviati i z wielką ciekawością czekałam na tę kontynuację, bo poprzedniczki nie dość, że udźwignęły moje oczekiwania, to jeszcze tom drugi zakończony został w taki sposób, że nie sposób było przestać myśleć i analizować o tym co się wydarzyło i gdzie podjęte decyzje zaprowadzą naszych bohaterów. Nie chcę Wam zdradzać za wiele z fabuły, dlatego też nie będę jej streszczać, ale gwarantuję, że emocje, które wyzwoli w Was ta historia, przez długi czas nie zostaną zapomniane, a im głębiej będziecie wchodzić w tę historię, tym bardziej będziecie rozumieć postępowanie głównej bohaterki, choć początkowo wydaje się ono momentami pozbawione sensu. W moim odczuciu ta część nie jest może aż tak brutalna jak dwie poprzednie, ale trupy nadal się pojawiają (w tym taki, którego się najmniej spodziewamy), ale odnoszę wrażenie, że Autorka w tym tomi skupiła się bardziej na głównej bohaterce, finalnie pokazując nam główną bohaterkę w zupełnie nowej odsłonie- zakochanej i w końcu szczerze szczęśliwej kobiety. Autorka szczegółowo zadbała również o warstwę psychologiczną głównych postaci. Wchodzimy jeszcze głębiej (czy to jest jeszcze możliwe?) w umysł nie tylko Aurory, ale i Silvi, Toma i Brunona, obserwujemy, jak się miotają, ciągle walczą z demonami przeszłości i stwarzają sobie nowe, jak walczą z pragnieniami wielkiej zemsty, ale wiedzą, że nie mogą sobie na nią pozwolić, odkrywają nieznane dla siebie dotąd uczucia i nie do końca wiedzą, jak sobie z nimi radzić. Chcą oni zacząć życie po raz kolejny od nowa- szczególnie Aurora, jednak przeszłość nigdy nie daje o sobie zapomnieć i nawet na drugim końcu świata wyciąga po nią swoje łapska. Nikt tu nie jest zbędny i każdy ma tu swoją rolę do odegrania. Książkę czyta się ekspresowo. Nadal podtrzymuję swoje zdanie, że Barbara Baraldi stworzyła nie tylko kryminał, ale wręcz genialny thriller psychologiczny, które wciągają od pierwszej do ostatniej strony, i każdy tom to totalny majstersztyk. Za każdym razem dostajemy historię pełną napięcia, skomplikowanych relacji międzyludzkich, intryg tajemnic, niezwykłych zwrotów akcji i zaskakujących momentów, które na długo zapadają w pamięć. Uwielbiam styl pisania pani Baraldi (zresztą uwielbiam wszystkie włoskie kryminały), jest lekki, a jednocześnie głęboki i mocno działający na wyobraźnię. Dialogi są naturalne i przemyślane, a opisy miejsc i wydarzeń bardzo plastyczne, co sprawia, że czytelnik sam czuje się, jakby był uczestnikiem opisywanych wydarzeń. Fabuła jest dopracowana i składająca się w logiczną całość, nic tu nie jest przypadkowe. Autorka doskonale balansuje między akcją a analizowaniem psychiki bohaterów, co czyni lekturę jeszcze bardziej fascynującą. "Ostatnia noc Aurory" to nie tylko świetny thriller, ale także głęboka analiza ludzkiej psychiki pokazująca jak wiele jesteśmy zdolni poświęcić, by sięgnąć po swój założony cel. W tym miejscu warto wspomnieć, że już z początkiem listopada premierę będzie świętował tom IV, którego mam zaszczyt objąć patronatem medialnym. Premiera przewidziana jest na 05.11. 2025 i będzie nosić tytuł "Łamacz kości". Czy polecam? Zdecydowanie tak. To kolejna historia, która zaskakuje, trzyma w napięciu. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom literatury grozy i thrillerów psychologicznych. Ja jestem zachwycona i zdecydowanie czekam na tom IV.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem