Opis treści
Książka jest wielowątkową opowieścią o narodzinach i pierwszych latach działania warszawskiej galerii, która stała się jedną z najważniejszych w powojennej Polsce, zyskując przy tym międzynarodowe uznanie. Przedstawiona narracja obejmuje okres kluczowy dla tworzenia się mitu i budowania pozycji galerii – okres, który jej współzałożycielka, Anka Ptaszkowska, nazywa „heroicznym”. To także w pewnym sensie próba odpowiedzi na słowa Wiesława Borowskiego, współzałożyciela i wieloletniego kierownika galerii, stwierdzającego, że „historia Galerii Foksal, gdy patrzeć na nią z dzisiejszej perspektywy, obrosła też pewną mitologią. Sprawili to artyści oraz przychylni lub złośliwi krytycy, a także sama galeria, krążąca wokół swej przeszłości i błądząca w teraźniejszości”. Na kolejnych stronach analizowane są programy i manifesty, śledzone wydarzenia artystyczne, a wraz z nimi prezentowane losy osób, które związały się z Galerią Foksal. Stanowi to jednak tło do ukazania złożonych relacji między współtworzącymi jej środowisko artystami a krytykami sztuki. Książka jest próbą opowieści o prowadzonym przez nich dialogu o zasadniczych problemach twórczości artystycznej.
