Próba życia Tom 3 K. A. Figaro książka

zaczytanalala 24-05-2020

Łucja i Dymitr powracają do nas w kolejnej książce K. A. Figaro. Łucja stara się uporządkować swoje życie z dala od toksycznej miłości. Jako samotnej matce nie jest jej łatwo, ale wie, że może liczyć na wsparcie bliskich i usiłuje wrócić do normalności ze względu na córkę. Sytuację utrudnia jej nowy przełożony, który nie dość, że jest przystojnym mężczyzną to w dodatku wydaje się bardzo zainteresowany Łucją. Czy kobieta przełamie się i da szansę rozkwitnąć nowemu uczuciu? Dymitr za wszelką cenę stara się odnaleźć Łucję, aby uprzykrzyć jej życie. Nie potrafi zostawić przeszłości za sobą, przez co stacza się coraz bardziej. Czy uda mu się odnaleźć kobietę, którą uważa za niegodną swojego uczucia? *** Początkowo rozwój sytuacja opisywanych w książce zaczął mnie wciągać i wydawał się bardzo interesujący. Liczyłam na naprawdę ciekawy rozwój sytuacji. Niestety z czasem zaczęło się przynudzanie. W pewnej chwili miałam już dosyć staczającego się Dymitra i zaczęłam odnosić wrażenie, że w tej części książki dzieje się niewiele poza ciągłą nienawiścią Dymitra do Łucji i jego staczaniem się oraz brakiem zaufania Łucji w stosunku do mężczyzn. Liczyłam na znacznie ciekawszy rozwój wypadków i bardziej wciągającą fabułę, ale mam wrażenie, że ta część trylogii jest jeszcze bardziej nudna niż pozostałe. W zasadzie niewiele się tam działo i nic nie wzbudziło we mnie jakichś głębszych emocji. Odnoszę wrażenie, że ta książka stanowi pisaną na siłe kontynuację poprzednich dwóch części i autorka nie za bardzo miała na nią pomysł, a przynajmniej mnie nie przypadł on do gustu. Strata czasu.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Malinka94 07-05-2020

Pamiętam, kiedy rozpoczęłam przygodę z debiutującą książką „Prosty układ” K. A. Figaro. Wtedy uważałam tę historię za gorszą od innej książki, gdzie kobieta zostaje porwana przez mafijnego bossa. Dałam szansę drugiemu tomowi, dałam także szansę „Próbie życia”, która jest trzecią odsłoną przygód Dymitra i Łucji. W trzecim tomie nie ma już Łucji i Dymitra, teraz każde z nich żyje osobno i czytelnik może śledzić jak potoczyły się losy tej dwójki, kiedy są daleko od siebie. Łucja układa sobie życie za granicą, jest spokojniejsza, ma powód by żyć. Dymitr z kolei zatraca się w alkoholu, stacza się coraz niżej i niżej i nie potrafi spędzić jednego dnia na myśleniu o czymś innym niż osoba Łucji. Dwa totalne przeciwieństwa jak może potoczyć się życie. Widać, że autorka pisze lepiej. Tak bym to ujęła. Wiadome jest, że pierwsze książki nie są idealne i wprawiony czytelnik znajdzie masę błędów. Fabuła nadal nie jest perfekcyjna, nie ma w niej zbyt głębokich przemyśleń ani czasu by takowe wysnuć, ale jest w tej historii coś, co zaciekawia, co nie pozwala od siebie odejść ani o sobie zapomnieć. Byłam naprawdę zaskoczona, kiedy przewróciłam stronę a tam ostatnie zdanie, w ciągu kilku godzin. Mam też takie wrażenie, że Dymitr jest pełen gniewu, złości i żalu za przeszłość, której był głównym bohaterem i nie do końca potrafi sobie z nią poradzić. Ten tom czyta się naprawdę przyjemnie, póki co jest chyba najlepszym z do tej pory wydanych, ale czekam na ostatni, czwarty, a być może dojdzie do przetasowania. Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Ilona_001 07-05-2020

Autorka najprawdopodobniej wyciągnęła wnioski z poprzednich części i można przyznać, że "Próba życia" okazała się wśród nich najlepsza, jest bardziej dopracowana, lepiej przemyślana z nieco nieprzewidywalnym zakończeniem. Aby w pełni zrozumieć motywy postępowania bohaterów należy koniecznie sięgnąć po dwie pierwsze części, bez ich znajomości lektura będzie dla nas nieco kłopotliwa i niezrozumiała. Jest to romans o lekkim zabarwieniu erotycznym, aczkolwiek pikantnych scen łóżkowych szukać tu na próżno, istotna jest szalona gra emocji. Książkę czyta się w ekspresowym tempie, a zakończenie pozostawia nas z wieloma pytaniami i oczekiwaniem na rychłą kontynuację.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Czytelnik Woblinka 04-05-2020

Nie przepadam za schematami, nie lubię powtarzalnych wątków, czy typowych motywów. Czemu więc co jakiś czas sięga po romanse? Tak, wiadomo, czytam wszystko. Bardziej chodzi o to, że lubię ten klimat, chociaż znaleźć tam cokolwiek nowatorskiego graniczy z cudem. Dlatego tym bardziej spieszę wam zgłosić, że wczoraj… niesamowicie się zdziwiłam. „Próba życia” okazała się najlepszą częścią z serii. Łucja zaczęła życie od nowa, wyjechała, zerwała za sobą wszystkie ślady i z dnia na dzień stara się odbudować wszystko, co straciła, zwłaszcza poczucie własnej wartości. Nie jest jej łatwo, wciąż kocha i pamięta dobre chwile. Jednak złe na dobre wybiły jej z głowy romantyczne wizje miłości. Czy na dobre? Z olei Dymitr z każdym dniem staje się gorszą wersją samego siebie. Przepełniony złością i żalem stara się osiągnąć dnia. Byli kochankowie nie radzą sobie ze wspomnieniem ich trudnej relacji, czy mimo wszystko uda im się znaleźć spokoju? Już teraz widzę co bardziej sceptyczne miny. Co w tym takiego niezwykłego? Niejedna książkowa para kłóci się i rozdziela, żeby potem się pogodzić i połączyć. Wybaczą sobie, a potem będą się przepraszać, że sąsiedzi zaczną myśleć o przeprowadzce. Nic bardziej mylnego! Trzeci tom to przede wszystkim relacja z życia po toksycznym związku. Nasi bohaterzy nie mają lekko, nie radzą sobie z emocjami i wspomnieniami, na różne sposoby uciekają od myśli, które ich bolą. Dlatego już za sam pomysł na trzecią część należy się autorce słowo uznania. Do tej pory w romansach irytowały mnie pewne absurdalne wątki: np. zły chłopiec, który chciał o kobiety tylko niezobowiązującego seksu, ale od razu przy niej zapragnął czegoś więcej. Lub sam fakt, jak do siebie mówią postacie i, że te liczne awantury nie przeszkadzają im potem w wielkiej, romantycznej miłości. Tym razem mamy coś innego. Typowy „bad romance” z pierwszego i drugiego tomu przemienia się w to, co powinien w prawdziwym życiu, w traumę. Z pewną satysfakcją śledziłam, jak nasz bohater stacza się na samo dno. Ten niegrzeczny chłopiec nie tylko się nie zmienił, on staje się coraz gorszy. Ale jego wewnętrzne demony nie są tylko grą, czy pozorami. Autorka serwuje nam fragmenty z przeszłości, które wyjaśniają to, jaki jest i do czego ma skłonności. Nie polubiłam go od tego, ale z pewnością całość trzyma się kupy.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem

Patrycja M. 01-05-2020

To już trzeci tom serii "Rozchwiani", dorównuje poprzednim. Czyta się dobrze, wciąga w historię. Jednak w tej części zabrakło jakiejś iskry, momentami robiło się nieco nudniej niżby czytelnik chciał. Nie mniej, jest to książka warta polecenia, jak i cała seria.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem