Opis treści
Monografia przybliża wybrane zagadnienia poetologiczne w pisarstwie André P. Brinka na przestrzeni ostatniego półwiecza, a zarazem przybliża polskiemu odbiorcy szerszy kontekst literatury południowoafrykańskiej, zwłaszcza afrikaansjęzycznej. Kluczowym zagadnieniem jest twórcze wplecenie przez Brinka rodzimej tradycji literackiej w debaty polityczno-społeczne toczące się w RPA doby apartheidu i po demokratycznym przełomie w 1994 roku. Podejmując dialog z kanonicznym gatunkiem literackim, jakim jest powieść farmerska, plaasroman, pisarz w każdej kolejnej dekadzie wzbogacił go o nowe możliwości odczytań, zarazem zaszczepiając lub ugruntowując na gruncie literatury afrikaansjęzycznej poetykę powieści gotyckiej, pisarstwa feministycznego, nowego historyzmu i postkolonializmu. Analiza czterech wybranych powieści z czterech dekad pozwala prześledzić ewolucję pisarską samego Brinka oraz zmiany zachodzące w literaturze południowoafrykańskiej, zmagającej się zarówno z traumą kolonializmu i apartheidu, jak i z wyzwaniami stawianymi przez nową, słabo ugruntowaną demokrację. Książka stanowić ma wprowadzenie i komentarz do pisarstwa Brinka i do nowszej literatury południowoafrykańskiej.
