Opis treści
Niemiecki filozof Max Scheler (1874–1928) napisał „Resentyment a moralności” tuż przed I wojną światową (1912) przede wszystkim jako polemikę z oceną chrześcijaństwa sformułowaną ćwierć wieku wcześniej przez Friedricha Nietzschego. Nietzsche wprowadził do terminologii moralnej pojęcie „resentymentu” jako wartości negatywnej. Scheler porównuje różne moralności i broni chrześcijaństwa przed zarzutem, że stanowi ono wykwit „resentymentu”, „moralności słabych”, którzy siłą swojej masy usiłują obalić wartości „arystokratyczne”, a przynajmniej nie potrafią ich udźwignąć. Sam wszakże broni tych wartości i przyznaje je właśnie chrześcijaństwu, choć już nie mieszczaństwu, również krytykowanemu przez Nietzschego za moralność „mydla-rzy”. Przy okazji tych polemicznych kwestii rozwija znakomitą fenomenologiczną analizę zjawi-ska resentymentu, która weszła do kanonu XX-wiecznej myśli filozoficznej.
