Opis treści
Spektrum poruszanej w książce problematyki jest szerokie, a zaproponowane ujęcia nie odwołują się do spójnego paradygmatu. Autorzy podejmują próbę integrowania wiedzy, aczkolwiek na ten moment są na etapie swoistej kwerendy. Wydaje się bowiem, że dotychczas polityka rodzinna, która za pomocą regulacji prawnych ingeruje w życie rodzinne (np. poprzez system zasiłków, podatków, urlopów wychowawczych) jest bardziej uzależniona od układów politycznych i nie stanowi wystarczającego wsparcia dorosłych w rolach rodzicielskich. Obok postulatów, aby zwiększać udział państwa w działaniach na rzecz prokreacji i wychowania dzieci, konieczne jest kształtowanie świadomości dorosłych dotyczącej ich potencjału rozwojowego wynikającego z rodzicielstwa. Jak zauważa G. Scott Wooding współczesne rodzicielstwo, realizowane pomiędzy różnymi zobowiązaniami, wymaga pomocy tak, aby dorośli nauczyli się dawać dzieciom to, czego one potrzebują najbardziej – czasu i uwagi rodziców. Dostrzeżenie współzależności rozwoju rodziców i ich potomstwa zobowiązuje profesjonalistów do poszukiwania czynników optymalizujących funkcjonowanie dorosłych i ich dzieci (Aronson, Weiner, 2007; Bakiera, 2009; Zvara, Mills-Koonce, Heilbron, Clincy, Cox, 2015)
