Opis treści
Noście zawsze święty szkaplerz. Ja zawsze mam szkaplerz na sobie i odniosłem wiele dobra z tego nabożeństwa. Jest ono moją siłą.
(św. Jan Paweł II, „Dar i tajemnica”)
W nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, generałowi zakonu karmelitów i powiedziała: „Przyjmij, najmilszy synu, szkaplerz twojego zakonu. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego”. Szkaplerz to dwa połączone tasiemkami małe kawałki sukna z wyszytym imieniem i wizerunkami Matki Bożej i Chrystusa. Jeden noszony jest na piersi, drugi – na plecach. Kto przyjmuje szkaplerz, oddaje pod opiekę się Matce Bożej i doświadcza Jej macierzyńskiej ochrony i opieki. Kto zaś umrze w szkaplerzu, nie dozna ognia piekielnego, a dzięki wstawiennictwu Maryi wybawienie z czyśćca otrzyma w pierwszą sobotę po swej śmierci.
