Opis treści
Zbiór pięknych wierszy, pełnych kobiecej i duchowej wrażliwości i zmysłowości. Mówiących o uczuciach i rozterkach w kontaktach między dwojgiem bliskich sobie ludzi. Poetka zgłębia własną sferę doznań, a także sferę otaczających ją ludzi i świata.
Zachęcamy do lektury.
Wspólna przestrzeń odrębności
On szukał jej, ona jego,
nie znali swoich imion.
Nic o sobie nie wiedzieli,
nawet gdy się już poznali.
Wymienili co prawda
szereg informacji
o sobie i innych szczegółach,
mających pomóc odnaleźć się im
w plątaninie tego życia w relacji
w stosunku do.
On patrzył jak ona śpi,
a ona jak on,
choć nie w tym samym czasie.
On poprawiał opadające jej na twarz włosy
i odgarniał je zdecydowanym,
ale pełnym miłości i pożądania gestem.
Ona potulnie poddawała się,
bezczelnie patrząc mu w oczy,
jakby właśnie czytała jego
wszystkie o niej brudne myśli.
Kiedy mówił on –
mówiła ona,
a kiedy milczał –
ona też milczała.
Czuli potrzebę podtrzymania
łączącej ich platformy
wzajemnych niedopowiedzeń.
Uciekających przed sobą nawzajem tajemnic,
które nie uprzedzały o dacie
kolejnego powrotu.
Była między nim i nią
najpiękniejsza przestrzeń,
jaką można uratować w miłości
między dwojgiem ludzi,
z natury o siebie zazdrosnych.
Ta przestrzeń to wolność,
wolność bycia nie tylko, nie aż – razem,
a osobno.
Przestrzeń niegubiąca po drodze
nikogo z nich dzięki temu.
