Opis treści
OPOWIADANIE DLA DZIECI Z KOMENTARZEM CERTYFIKOWANEJ PSYCHOTEREPEUTKI POZNAWCZO-BEHAWIORALNEJ KAROLINY ZIEGART-SADOWSKIEJ
„Dlaczego się złoszczę? Jak się zachowuję, gdy czuję złość? Czy to uczucie może całkowicie zniknąć?” – to pytania, które zadaje sobie Staś. Chłopiec szuka odpowiedzi w tajemniczym laboratorium. Pod czujnym okiem badacza sprawdza, kiedy pojawia się złość i jakie reakcje jej towarzyszą. Do dyspozycji ma magiczne księgi oraz probówki pełne dziwnych substancji, ale rozwiązanie zagadki będzie możliwe tylko wtedy, gdy wykona zadanie, dzięki któremu rozpozna zbliżającą się złość i zrozumie swoje zachowanie…
Czy Staś podejmie wyzwanie badacza? I jak właściwie trafił do jego laboratorium? Czy chłopiec pozbędzie się złości? Jeśli chcesz poznać rozwiązanie zagadki, przeczytaj tę książkę.
Dzięki tej książce twoje dziecko:
- razem z bohaterem przeżyje niezwykłą przygodę,
- zrozumie, że złość towarzyszy także innym ludziom,
- dowie się, jak ciało informuje nas o złości,
- rozpozna swoje zachowania powodowane złością,
- pozna strategie radzenia sobie z tym uczuciem,
- oswoi złość i odzyska spokój.
Drodzy czytelnicy, przyglądając się Stasiowi, będziecie mogli razem z nim odpowiedzieć na ważne pytania dotyczące złości. Dzięki temu lepiej poznacie tę emocję i przekonacie się, że panowanie nad własnym zachowaniem jest możliwe. Jeśli chcecie spędzić miło czas ze swoimi bliskimi, a jednocześnie zrozumieć, po co nam złość, koniecznie przeczytajcie „Stasia i laboratorium emocji”. Przyjemnej lektury!
"Historia Stasia to tak naprawdę historia wielu dzieci, które zmagają się ze światem swoich emocji. Bardzo mi się podoba, że treść jest adresowana również do nieco starszych dzieci. Termostat takiego człowieka wciąż pozostaje niedojrzały, kształtuje się. W tym samym czasie - my dorośli często ulegamy złudzeniu, że jeśli dziecko rozpoczyna przygodę szkolną - staje się dojrzałe. Zdarza się, że my dorośli - gubimy z oczu tą oczywistość, jaką jest bujny świat emocji dziecka. Uważam, że historia Stasia jest świetną „przypominają" dla rodzica, ale przede wszystkim spełnia bardzo ważną funkcję w percepcji dziecka : normalizuje emocje. Obrazuje i uświadamia dziecko, że każdy człowiek przeżywa różne uczucia i każde z nich są w porządku. Uczy, że kłopotliwe jest nie przeżywanie emocji, a sposób ich wyrażania. To cenna lekcja dla nas wszystkich : rodziców i dzieci. "
Olga Czajka
