Badania etnometodologiczne to jeden z najbardziej radykalnych i kontrowersyjnych nurtów w ramach socjologii jakościowej. Ich przedmiotem jest wiedza potoczna, najzwyklejsze codzienne czynności i zachowania. Książka jest uznawana za początek tego empirycznie nastawionego zwrotu w socjologii. Wielokrotnie krytykowana za banalizowanie nauki, stała się od czasu swojego wydania kultową lekturą dla rzeszy młodych badaczy, zainspirowanych poszukiwaniem w mikropraktykach dnia codziennego podstaw porządku społecznego.
W badaniach etnometodologicznych codzienne czynności są traktowane jako metody stosowane przez uczestników życia społecznego w celu nadania tymże waloru racjonalności i uzyskania możliwości zreferowania ich, gdyby zaszła taka potrzeba, czyli ich „wytłumaczenia”. Te metody są stosowane w sposób zwrotny zarówno w odniesieniu do praktyk społecznych, okoliczności praktycznych, potocznego pojmowania struktur społecznych, jak i do praktycznej logiki socjologii. Te refleksyjnie stosowane metody pozwalają dotrzeć do tychże zjawisk i zrozumieć, na czym one polegają i dlatego na nich skupiają się nasze dociekania.
(fragment tekstu)
