Opis treści
Książka porusza problematykę teatru egzystencjalnego w doświadczeniach biograficznych dorosłych w perspektywie przeżywania niepełnosprawności egzystencjalnej.
To próba otwarcia dyskusji na temat miejsca teatru w przestrzeni pedagogiki i andragogiki, a także zaproszenie do szukania inspiracji do budowania opowieści o ludzkim doświadczeniu poza dziedziną badań społecznych.
Autorka koncentruje się na rozpoznaniu teatru jako jednej z form edukacji dorosłych w perspektywie biograficznej; ukazuje działalność nieprofesjonalnych teatrów osób dorosłych oraz eksploruje doświadczenia teatralne pod kątem kształtowania strategii radzenia sobie z niepełnosprawnością egzystencjalną. Praca przedstawia sieć kluczowych kategorii, które składają się na autorską koncepcję teatru egzystencjalnego, a także wyznaczają kierunek myślenia i działania w przestrzeni pedagogicznych i andragogicznych działań teatralnych.
Autorka podejmuje także rozważania nad fundamentalnym pytaniem o napięcie między sztuką a terapią w działaniach edukacyjnych i artystycznych, a także akcentuje istotne zagrożenia w popularnej praktyce teatralnej.
