Opis treści
Po rewolucji marcowej, w wyniku której upadł tron carów rosyjskich, wojsko carskie – najprzedniejszy symbol ustroju absolutystycznego, konało wraz z ustrojem, który je stworzył. Zdemoralizowane i zdezorganizowane wojsko masowo opuszczało fronty, a ulegając demagogicznej propagandzie bolszewików (dawna RSDRP-B, później RKP (b), wysunęło żądanie pokoju za wszelką cenę. Olbrzymie masy uzbrojonego chłopstwa wołały o podział ziemi. Rząd Tymczasowy Ks. Lwowa (Kiereński, Lebiediew, Ceretelli, Skobielew, Pierewierziew, Oldenburg, Awksentjew) postanowił jednak prowadzić wojnę aż do zwycięstwa, ziemię zaś zachował w rękach ziemian. Rozkład jednak był tak głęboki, że o dalszej walce nie mogło być już mowy.
W jesieni 1917 r. zaczął się żywiołowy ruch odwrotowy wojska z frontu. W tych warunkach rząd nie mógł zyskać potrzebnej popularności wśród rozhuśtanych przez rewolucję mas. Niemal bezkrwawa dotychczas rewolucja grozić poczęła zaciekłą wojną domową i rozlewem krwi…
