Opis treści
Niniejsza praca, druga część mojego studium o zamkach krzyżowców w Lewancie, jest rezultatem moich ekspedycji z 1929 i 1936 roku, będących kontynuacją tej z lat 1927-1928 dotyczącej w większej części zamku Crac des Chevaliers.
Wyjechałem tam wiosną 1929 roku w towarzystwie architekta, pana François Anusa. Na początek ekspedycja miała za zadanie dopracowanie opisów Crac des Chevaliers, rozpoczętych w poprzednim roku. Mogłem opublikować owe znakomite plany w pierwszej części pracy, ogłoszonej drukiem w 1934 roku. W trakcie tej ekspedycji mogliśmy również przebyć Syrię, Palestynę i Transjordanię. Między innymi szybko przebadaliśmy zamki Beaufort oraz Subeibe, a w Palestynie Chastel-Pelerin. Z Jerozolimy udaliśmy się do Ammanu, stolicy Transjordanii, następnie do Kerak, gdzie spędziliśmy dwa tygodnie pod gościnnym dachem ojca Apodii, opiekuna duchowego misji łacińskiej w Transjordanii. Istniał dotychczas jedynie bardzo ogólny plan tej twierdzy, wykonany w 1864 roku przez Maussa w trakcie podróży księcia de Luynes. Pan Anus całkowicie go zmienił i poprawił, dodając doń kondygnację podziemną. Panował wtedy straszny upał, a czas, którym dysponowaliśmy był zbyt ograniczony. Jedynie dzięki swojej zawziętej pracy oraz niesamowitej wytrwałości, które tyle razy udowodniał, pan Anus mógł ukończyć owe trudne zadanie, wykonywane czy to pod palącymi promieniami słońca, czy to w dusznych komnatach, w których z każdym krokiem wzbudzało się tumany pyłu. Na dokończenie pracy wykonanej za dnia schodziła część każdej nocy.
