Zapach drewna, które wiele przeszło, wilgoć, rozsychająca się, rozeschnięcie, wilgotniejące, tłusto. Spękania i skrzypienia. Szuflady wciąż się wysuwają, nocami i dniami, szafy przestawiają się po pokoju, rozrastającym się w pokoje, ciągnące się od ulicy całkiem głównej, choć nieco pobocznej, aż do jakichś wstydliwych zakamarków miasta. Układają się w nieudane, a długotrwałe kompozycje przepierzeń dzielących ten pokój ze mną. Dlaczego kojarzy mi się to z jasną zielenią? Czy m...
Piotr Barański (ur. 1986) Autor. Grzeszy częstotliwością wydawania książek; wie, że to nieładnie, że tak się nie powinno, nie wie, czy się poprawi – być może. No dobrze, poprawi się. Za swój debiut uważa tomik wierszy pt. Nocne południe. Za swoją drugą książkę uważa tomik wierszy pt. Poziom morza. Za swoją trzecią książkę uważa tomik wierszy pt. Lekkie piosenki, tj. ten tomik. Przed Nocnym południem opublikował też Skrajności i Drogi oddechowe. Wszystko to, oczywiście, kupowa...
Piotr Marcin Kraska - 35 lat, nauczyciel, tłumacz, kiedyś także dziennikarz, lecz przede wszystkim miłośnik literatury i poeta. Do tej pory opublikował: Rejterada oraz trzydzieści trzy inne utwory wierszem (Sowello 2013) i Q. Nie tylko dramaty (Sowello 2014). Uwielbia podróże, dobrą kuchnię, teatr i muzykę klasyczną. Mieszka w Krakowie.
Krzysztof Bieleń, urodzony w 1967 r. w Kolbuszowej; absolwent slawistyki UJ; laureat licznych konkursów poetyckich, między innymi Tyskiej Zimy Poetyckiej, Złotego Środka Poezji (za debiut), Konkursu Jednego Wiersza. Jego wiersze ukazywały się na łamach "Frazy", "Więzi", "Fragile". W formie książkowej opublikował dotychczas Roztwór nienasycony i Wiciokrzew przewiercień. Zachód słońca w Kłapówce Jakże wyniosłe widoki są teraz częścią mojej wsi: nad domem, w którym przyszedłem ...
Gabriele wróciła do Głuchołaz pięć lat po wojnie. Tam, dokąd wyjechała, miała duży dom z ogrodem, rodzinę, nowe wspomnienia i koszmary, które wychodziły z niej każdej nocy. Żeby nie uciekać, musiała wrócić i stawić czoła przeszłości. Po tym jak pewnego majowego popołudnia na drodze z Konradsthal do Ziegenhals umarło Niebo, ciało Gabriele stało się kruche jak porcelana. Pękało przy nieco mocniejszym dotknięciu i zrastało się miesiącami. Kiedy znaleziono ją nagą i okaleczoną, j...
Zgromadzone w książce reportaże przetrwały upływ czasu: intrygują, wzruszają, uczą. Dają świadectwo epoce. Wpisują się w klasykę gatunku. Dokumentują życie ludzi: niezwyczajnych, walczących o swoje, ukrzyżowanych... Jacy są bohaterzy reportaży? Prawdziwi. A prawda jaka? Cała. Kawał tu prawdy o ludziach: emocje i słowa, każdy szczegół, nazwiska. Poznać ją to zyskać moc: doświadczeń, wrażeń, refleksji.
Życie jest prozą, zdaje się mówić Dawid Majer w niemal każdym wierszu w tym tomiku. Jest jednocześnie piękne, brutalne i godne przeżycia. A śmierć jest tylko jednym z aktorów tego spektaklu, jakim jest życie i "wcielić się może" w każdego - w matkę, kochankę i autora tych wierszy.
Sławomir Matusz
Barbara Elmanowska – ur. 21.05.1981 r. w Świdnicy. Poetka, absolwentka filologii polskiej, doktorantka Uniwersytetu Wrocławskiego. Jej debiutem poetyckim był tomik „Tę drogerię mam po drodze” (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Wrocław 2009). Publikowała w antologiach m.in. „Ziemie uzyskane” (SPP, Wrocław 2007), w dolnośląskim roczniku literackim „Pomosty” (SPP, Wrocław 2012). Jej wiersze były tłumaczone na język czeski. Mieszka i pracuje w Świdnicy. annie leibovitz robi zd...
Olgerd Dziechciarz. Poeta, prozaik, felietonista i bloger (www.wolkuszuczylinigdzie.salon24.pl). Autor powieści „Wielkopolski” i „Małopolski”, zbiorów opowiadań: „Masakra”, „Miasto Odorków”, „poMazaniec” i „Pakuska”, tomów wierszy: „Ubyt”, „Podmioty codziennego użytku”, „Wiersze (p)różne”, „Autoświat”, „Galeria Humbug” i „Mniej niż zło” oraz wyborów felietonów: „Siodłanie krowy”, „Partykularne interesy”, „Olkusz dla opornych” i „Olkusz dla średnio zaawansowanych”....
Są miejsca szczególne, do których chętnie się wraca choćby pamięcią. Zwłaszcza te z czasu młodości, kojarzące się ze światem odkrywanym - świeżym i pięknym. Z czasem, kiedy lasy były dziksze i bardziej zielone, woda czystsza a ludzie lepsi. Tak się przynajmniej wtedy zdawało, albo tak się wydaje dzisiaj, po kilkudziesięciu latach…
Grażyna Bajer z domu Kobiela ur. w 1955 r. w Nowej Rudzie. Od ośmiu lat mieszka w Norwegii.Wiersze pisze od trzynastego roku życia. Debiutancka książka „Sercem pisane, w bólu wydane” oraz obecna „...Nie rzucim ziemi...” powstały z tęsknoty za krajem, i marzenia o powrocie do ojczyzny. ...Nie rzucim ziemi... na ławkę siadłam tuż przy ratuszu jak pięknie się tutaj zrobiło w środku zieleni kwiatów pióropusze a niegdyś inaczej tu było chłonę widok ryneczku pięknego zegar na w...
