Są osoby, które czują się odpowiedzialne za cały świat, ale nie chcą wziąć odpowiedzialności za swoje własne życie; ludzie, którzy doskonale wiedzą, jak troszczyć się o wszystkich wokół siebie, ale nie potrafią zająć się własną osobą.
Tacy współuzależnieni nie są zdolni dostrzec tego, co dzieje się w ich własnej psychice. Nie umieją zdefiniować swoich uczuć.
Nie są świadomi swoich myśli. Nie wiedzą, jak rozwiązać własne problemy.
Zależność małego dziecka od rodziców, jego zaufanie do nich, jego potrzeba otrzymywania i dawania miłości nie mają granic. Zdradę tej tęsknoty, wykorzystywanie zależności i zaufania dziecka – czyli to, co powszechnie nazywa się wychowaniem – Alice Miller potępia jako działanie przestępcze, powodowane ignorancją i niechęcią do zmiany. Jakie tragiczne następstwa może mieć taka obłuda, pokazuje Miller na przykładzie tyrana Nicolae Ceaușescu, który swoje wyparte doświadczenia z...
Alice Miller w Buncie ciała po raz kolejny burzy społeczne stereotypy dotyczące powiązań między metodami wychowawczymi w dzieciństwie a późniejszym losem krzywdzonych dzieci. Analizując biografie znakomitych artystów i przypadki własnych klientów, dostrzega, jak destrukcyjną więzią jest związek dziecka, a później dorosłego człowieka z rodzicami, którzy maltretowali go w dzieciństwie. Utrzymywanie takiej relacji, opartej na iluzjach i niespełnionych oczekiwaniach wobec rodz...
