Historia Maryana - Pinkasa Bursteina, urodzonego w Nowym Sączu malarza, którego prace wiszą w Paryżu w Centrum Pompidou i w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, a my w Polsce nic o nim nie wiedzieliśmy. I nie wiedzielibyśmy nadal, gdyby nie przypadek i dociekliwość Autorki i kilku zaprzyjaźnionych osób. Historia Maryana odsłania się stopniowo, tak jak ją odkrywała Ewa Andrzejewska."Nie czytam dużo, bo czytam bardzo powoli, ale mój osobisty ranking książek non-fiction, w któryc...
Autor niczego nie zmyśla. Pisze tylko o tym, co widział na własne oczy i co poczuł na własnej skórze, kiedy pasł krowy „w górkach na południu Polski”, rozładowywał trawlery zimą w Norwegii albo uczył się „na pilarza”. Pisze o ludziach wyniszczonych harówką, brutalnie traktowanych zwierzętach, o starych drzewach ścinanych dla pieniędzy. Nie eksponuje siebie ani swoich emocji, mówi ściszonym głosem, a i tak mocno szarpie.Andrzej Dybczak, rocznik 78, antropolog, pisarz, dokument...
Debiutancki tomik Damiana Jankowskiego, ur. w 1992 roku krytyka filmowego, członka redakcji "Więzi", autora czterech wywiadów rzek. To wiersze pozbawione ironii, masek, oczyszczone i prawdziwe. Skondensowane, rezonujące w wewnętrznym świecie czytelnika. Przekonujące o wadze poezji. (Radosław Romaniuk) Źródło Pisze we mnie dzieciństwo które nie chciało się skończyć kina do których chodziłem sam ze sobą w piątkowe poranki piszą we mnie spotkane twarze ulotne spojrzenia pr...
Sasza i Misza, dwaj ukraińscy żołnierze wojny w Donbasie, przeczekują bombardowanie w zrujnowanym wnętrzu w towarzystwie mówiących ludzkim głosem wypchanych psów oraz akwarium pełnego gadających rybek. Prowadzą absurdalne rozmowy, z których dowiadujemy się, że Wujo zakopał na pamiątkę w ogródku Trzech Ruskich i że na podwórku leży zastrzelony Chłopczyn z rowerkiem, którego należałoby wypreparować jak psy. Całą sytuację komentuje zgryźliwie samowłączające się radio. Z czasem z...
Dwóch mężczyzn z przeciwnych krańców kapitalistycznego łańcucha pokarmowego - Sławek przebrany za hamburgera reklamuje sieć fast food, Tomek jest bogatym copywriterem faktów - wymyśla i symuluje wydarzenia dla portalu Szczersza Prawda.
Sławek, szukając ucieczki od ponurej codzienności, trafia na spotkanie sekty...
Tomek dowiaduje się, że w jego mieście ktoś popełnił autentyczną zbrodnię, pierwszą od lat...
Długo oczekiwana biografia Kafki, rzetelna, zwięzła, a jednocześnie przenikliwa. Biograf jak najczęściej oddaje głos swojemu bohaterowi, cytuje osoby z jego otoczenia, od siebie dopowiada tylko to, co niezbędne. Zamieszczony na końcu książki podpis autora "Procesu" słusznie sugeruje, że to prawie autobiografia. Jest to także doskonały przewodnik po prozie Kafki, zarazem wizjonerskiej i realistycznej, mocno związanej z jego życiem. Książka miała w Niemczech aż 36 wydań i była...
„Gęba w niebie” to groteska z elementami antyutopii i metafizyką schodzącą na ulice. Niedaleka przyszłość: wszyscy biorą leki na wszystko, wszyscy poprawiani skalpelem i botoksem, wszyscy traktują wszystkich instrumentalnie. Główny bohater – Filip – podczas feralnej nocnej eskapady natyka się na mężczyznę zupełnie niepasującego do współczesności: proroka nowej religii. Jako że Filip to „król dewocjonaliów polskich”, postanawia zrobić z tego człowieka maszynkę do robienia pien...
To niezwykle radosna chwila, kiedy można powitać nowy poetycki talent, szczególnie jeśli debiutuje ktoś tak młody. Dlaczego więc taki tytuł: Debiut przed debiutem?
Nie chodzi o asekurację. Tytuł taki to po prostu zachęta do namysłu dla samej Poetki i dla jej czytelników, w jaki stopniu ta poezja jest dokonaniem, a w jakim obietnicą.
Z posłowia Piotra Matywieckiego
"Myślę, że tylko wówczas przeszłość będzie żywa i zrozumiała dla nowych pokoleń, gdy zamiast gołych nazwisk, ogólników i drętwej mowy pokaże się im ludzi" - pisze Irena Krzywicka w jednym ze wspomnień tego tomu. Słynna "gorszycielka" znała najwybitniejszych ludzi swojej epoki. Boya, Witkacego, swojego teścia Ludwika Krzywickiego, pisarzy francuskich i niemieckich, Korczaka czy Werę Kostrzewę widywała na co dzień i z bliska. Kilkanaście lat po wojnie, której prawie nikt z nic...
Doskonale udokumentowana biografia połączona z wprowadzeniem w dzieło Hanny Arendt. Myślała samodzielnie, "bez podpórek", starając się zrozumieć to, co sama przeżyła - jako niemiecka Żydówka, emigrantka, wreszcie Amerykanka, profesor na uniwersytetach. Miała odwagę mówić, co myśli, i była czasem gwałtownie krytykowana. Najdotkliwiej za "Eichmanna w Jerozolimie", gdzie napisała że zło nie musi być demoniczne, że może być banalne, bo bierze się z pospolitej bezmyślność....
Freud nie znał się na kobietach. Były dla niego "nieznanym lądem". Ten przenikliwy badacz ludzkiej psychiki stworzył mocno kontrowersyjny obraz kobiecości i jest za to odsądzany od czci i wiary. Jaki był wobec kobiet, które towarzyszyły mu w życiu i miały swój udział w powstawaniu psychoanalizy? Jakie były te kobiety? Linde Salber pokazuje, że mądre, odważne, niekonwencjonalne. Wielki Freud dużo im zawdzięczał i coraz bardziej doceniał.
Jan Gondowicz uważa się za medium, porzez które rozmawiają ze sobą inne książki. Gdyby nie on, może by się nie spotkały. Z tych spotkań spisuje fragmenty rozmów tego, co napisane, z tym, co wyczytane, tego, co wyczytane, z tym, co domyślane, tego, co domyślane, z tym, co tylko przypuszczalne, tego, co przypuszczalne, z tym, co zaledwie widmowe. Ale z zasady przepędza zmyślone. Taki ta książka proponuje styl lektury. Gdyż w opozycji do historii literatury widzi w ścisłym czyta...
Zraniliśmy Ziemię i zepsuliśmy człowieczeństwo. Ten poemat-reportaż o ludzkiej pysze i zemście natury pulsuje gniewem, który oczyszcza. (Magdalena Grochowska) Metelska łączy w tym poemacie swoje dwie literackie pasje, reportaż z poezją. Zabiera nas w podróż po współczesnym świecie, zmusza do wejścia w zaułki, o których chcemy zapomnieć. Zadaje pytania, docieka, unika prostych rozwiązań. Politycy „ jadą autostradą słońca po krótkie lejce”. Sarny spacerują po bulwarach. Śmierć...
Drugi tomik autora wyróżnionych w Konkursie im. Artura Fryza "Dociekań strefy". Jacek Dehnel: "Są to piosenki trochę własne, a trochę kradzione, z refrenów zasłyszanych od poetów podejrzanej konduity; tu jakaś pieśń kościelna, tam dziecięca rymowanka; aluzje I nieprzystojne skojarzenia; obrazy licznych uczuć. Są to baśni i przyśpiewki ludu, który zmarł lub wyemigrował, a mieszkał przez pokolenia w szafie, domu niewoli, i tam układał je swoim językiem niezrozumiałym, wnikliwym...
Jan Gondowicz uważa się za medium, porzez które rozmawiają ze sobą inne książki. Gdyby nie on, może by się nie spotkały. Z tych spotkań spisuje fragmenty rozmów tego, co napisane, z tym, co wyczytane, tego, co wyczytane, z tym, co domyślane, tego, co domyślane, z tym, co tylko przypuszczalne, tego, co przypuszczalne, z tym, co zaledwie widmowe. Ale z zasady przepędza zmyślone. Taki ta książka proponuje styl lektury. Gdyż w opozycji do historii literatury widzi w ścisłym czyta...
Adina Blady-Szwjgier spisała swoje wspomnienia pod koniec lat 80. za namową Marka Edelmana. W czasie okupacji razem pracowali w dziecięcym szpitalu w getcie warszawskim. Ona jako lekarka, on jako goniec. Na jego - bojowca ŻOB-u - polecenie opuściłą getto, była łączniczką po aryjskiej stronie, lekarką w powstaniu warszawskim. Do obecnego wydania zapisu jej pamięci dołączony został jej powstały tuż po wojnie wiersz, a także odnalezione przez rodzinę dokumenty, wspomnienie córk...
„Jeździłem po ruinach i zgliszczach stu zgładzonych gmin żydowskich w Polsce. Byłem pierwszym i jedynym pisarzem żydowskim, który odbył taką podróż, ale nie podróżowałem jako Żyd. Mój brytyjski paszport, jaki miałem wówczas w kieszeni, pozwolił mi udawać angielskiego dziennikarza”. Tak zaczyna się ta książka. Mordechaj Canin, pisarz i dziennikarz, uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r., który podczas wojny dotarł przez Japonię do Palestyny, w latach 1945–1947 kilka razy przy...
Fragment: "Niniejsze opracowanie jest oddaniem głosu jeszcze raz, pośmiertnie, zmarłemu Koledze w kwestii tego, jaka była, jest i będzie historiografia polska. W kwestii pożądanej sylwetki historyka, formowania historyków oraz nauczania historii. Po śmierci Jerzego Jedlickiego przeczytałem jego listy, zachowane w spuściźnie mego Ojca, i zobaczyłem, że zawodowe cechy, oceniane przeze mnie jako pozytywne, można dostrzec nie tylko w jego pracach, ale nieraz pojawiają się także w...
W "Ptasich ulicach" Paziński powraca do tematyki znanej z "Pensjonatu". Pisze o utraconej tradycji żydowskiej Warszawy, o nieobecności i odchodzeniu bliskich. Sugestywnie łącząc warszawskie tu i teraz z biblijną przypowieścią, czasem ironizując, tworzy przejmującą metaforę żydowskiego losu. "Narracje metafizyczne Piotra Pazińskiego krążą po obrzeżach tego, co nazwano rzeczywistością wyniszczoną. Sięgają po magię postpamięci, dopisującej legendy światu ocalałych. Pustkę po ...
