Książka Nykvista to opowieść o twórczej namiętności i pasji, dzięki której praca z kamerą przekracza ramy zwykłego profesjonalizmu. Autor jest inspirującym przewodnikiem po świecie filmu: odsłania kulisy poszczególnych realizacji, opowiada o swych oryginalnych poszukiwaniach, przytacza anegdoty.
Prywatne lekcje twórczego pisania z pogrążoną w depresji piękną córką bogatego mafiosa z założenia nie mogą skończyć się dobrze. Zwłaszcza jeśli młody nauczyciel jest ambitnym czeskim pisarzem, prowadzącym na kartach powieści przewrotną grę w literaturę i z literaturą.
W tle pikantnej, niejednoznacznej historii romansowej autor szkicuje smakowite obrazki obyczajowe, wpisując się w bogatą literacką tradycję sarkastycznych obserwatorów czeskiej rzeczywistości.
Na książkę składają się rozmowy Federico Felliniego z włoską dziennikarką i eseistką Ritą Cirio. Swobodne, czułe i ironiczne wypowiedzi Felliniego dotyczą całej jego bujnej biografii. Wyłania się z nich magiczna, wzruszająca wizja nieistniejącego już kina, a także jedyny w swoim rodzaju portret wielkiego Rzemieślnika i Artysty.
Powściągliwe, niedopowiedziane, wieloznaczne opowiadania Carvera pełne są tłumionych emocji i skrywanych dramatów ludzi poranionych i samotnych. Pisarzowi udało się wykreować świat mroczny, w którym nawet najprostsze słowa i gesty mogą okazać się niebezpieczne i złowieszcze. Jego minimalistyczny, zdystansowany styl w znakomity sposób oddaje podejmowane przez bohaterów desperackie próby porozumienia się i dotarcia do prawdy i własnych uczuciach.
Zawarte w tomie rozmowy z Pedro Almodovarem składają się na fascynujący i barwny portret artysty, jednego z najoryginalniejszych współczesnych twórców kina, który wnikliwie, świeżo spogląda na własną karierę. Wspomnienia, anegdoty, przygody z planów zdjęciowych, portrety przyjaciół układają się w niezwykle sugestywną opowieść, emocjonalną, zmysłową.
Moje ostatnie tchnienie to nie tylko opowieść o życiu Luisa Buńuela (19OO-1983). To także rozległe spojrzenie na historię kina, bogato ilustrowane anegdotami związanymi z filmem, nie brak tu również odniesień do realiów historycznych. Wspomnienia odsłaniają kulisy powstania najważniejszych dzieł reżysera, ale i z humorem opowiadają o jego drodze życiowej, od dzieciństwa w Hiszpanii, poprzez pobyt we Francji i epizod w Hollywood, po emigrację w Meksyku. Wszystko składa się na ...
Autorka jako członek Komitetu Obchodów 200. Rocznicy Urodzin Adama Mickiewicza przeprowadziła w Sztokholmie liczne seminaria mickiewiczowskie, w których brali udział badacze szwedzcy i polscy. Była organizatorką konferencji "Adam Mickiewicz w Szwecji" oraz wystawy poświęconej szwedzkim przekładom utworów polskiego wieszcza.
Andriej Tarkowski (1932-1986) - jeden z najwybitniejszych reżyserów w historii światowego kina. Twórca "Andrieja Rublowa", "Zwierciadła", "Stalkera", a także "Solaris". Zdaniem Tarkowskiego sztuka filmowa powinna wpływać bezpośrednio na umysł i ducha człowieka, prowadzić do jego wewnętrznej przemiany. "Czas utrwalony", obok myśli o posłannictwie sztuki i odpowiedzialności artysty, zawiera głębokie spostrzeżenia dotyczące pracy reżysera, istoty obrazu filmowego oraz zadań,...
Z archiwów Dalkey (1964) jest ostatnią powieścią Flanna O'Briena, lub raczej - jego własnym zdaniem - drwiącym studium, w którym rozmaici pisarze, style, postawy i kulty występują w roli królików doświadczalnych. Dość powiedzieć, że w książce tej spotykamy świętego Augustyna i Jamesa Joyce'a, a także szalonego naukowca De Selby'ego (znanego z Trzeciego policjanta) oraz złotoustego sierżanta Fottrella, którego teoria molikularna głosi, że człowiek może zmienić się w rower. Rze...
Historia kilku pokoleń nowojorskiej rodziny, której towarzyszymy przez niemal cały wiek dwudziesty, stała się dla Columa McCanna kanwą ważnej,wielowarstwowej, przykuwającej uwagę opowieści o różnych odcieniach wolności, miłości i przyjaźni. Jego bohaterowie narażają życie w podziemnych tunelach i na szczytach drapaczy chmur, wciąż balansują pomiędzy wewnętrznymi sferami jasności i mroku. Bezdomność, choroba, odmienność rasowa i kulturowa to w powieści nie tytko metafory ludzk...
Debiutancki zbiór opowiadań Anity Nair to zgrabnie skonstruowane historie ludzi z różnych stron świata, których łączy potrzeba akceptacji, prawdziwej bliskości i chęć ucieczki od monotonii codziennej egzystencji. W tych wysmakowanych, nieco zagadkowych opowieściach świat realny przenika się z magicznym, w którym do głosu dochodzą pierwotne siły natury; fikcja spotyka się tu z rzeczywistością, mit z faktem, rozwaga z romantyzmem. Sugestywna, zmysłowa proza Nair przyciąga i urz...
Bohaterka znajduje się na uczuciowym rozdrożu : cierpienie wywołane zdradą ukochanego skłania ją do odbycia podróży w świat dawnych namiętności, znaczących snów, rozmów i lektur. Wspomina najważniejszych w swym życiu mężczyzn, próbuje zrozumieć, jaką była córką, żonąi matką, uzdrowienia szuka w pisaniu. Do mroźnego Sztokholmu docierają echa wojny bałkańskiej, a w życiu kobiety pojawia się znowu tajemniczy kochanek, z którym spędziła noc jedenaście lat wcześniej.
... I tak oto w tych opowiadaniach zatrzymałem piękne obrazy, które nie starzeją się wraz ze mną: w książce tej pozostaję chłopczykiem w marynarskim ubranku, z tornistrem, wciąż jednak pogrążonym w szczelnym dzwonie świadomej nieświadomości, wciąż wybiegającym naprzeciw tajemnicy i zdziwieniu wywołanemu osłupieniem tym, co się wokół niego dzieje...
Zawarte w tym tomie sztuki: "Łysa śpiewaczka", "Lekcja" i "Krzesła" należą do najwybitniejszych utworów pisarza. Nieprzemijająca świeżość myśli Eugene'a Ionesco i jego moc chwytania czytelnika za trzewia wynikają po części ze swoistej formy jego dzieł, w których manifestuje się zarówno jego nieokiełznane poczucie humoru, jak i skłonność do nihilizmu. W swoim pisarstwie nieodmiennie walczył o prawa człowieka, zagubionego w odhumanizowanych strukturach współczesnego społeczeńst...
Książka Umiałem czytać niebo to wyjątkowy artystyczny dwugłos: powieść Timothy’ego O’Grady’ego splata się w niej z cyklem czarno-białych zdjęć znanego fotografika Steve’a Pyke’a. Obu autorów zdaje się fascynować przede wszystkim to, co niewypowiadalne i niewidzialne: zgłębianie zagadek wyobraźni i pamięci. W powieści losy irlandzkich emigrantów w Anglii, przywoływane przez samotnika rekonstruującego z perspektywy lat ważne momenty swej biografii, układają się w przejmujące st...
Łemkowski malarz Nikifor zaliczany jest do najwybitniejszych "naiwnych" w historii malarstwa; pozostawił po sobie około czterdziestu tysięcy rysunków i obrazów.
Tom zawiera dwie wersje scenariusza filmu Krzysztofa Krauze "Mój Nikifor" - ekranową i wcześniejszą, nowelową - z kilku, które reżyser stworzył wraz z Joanna Kos. Te niezwykłe teksty oprócz tajemnicy krynickiego geniusza odsłaniają także poruszającą historię fascynacji jego dziełem i losami.
Nowa edycja książki Obsługiwałem angielskiego króla ukazuje się z okazji wyjątkowego spotkania literatury i filmu: po ponad trzydziestu latach od napisania doczekał się ekranizacji jeden z najsłynniejszych utworów Bohumila Hrabala. Z prozą czeskiego mistrza po raz kolejny zmierzył się z powodzeniem Jiri Menzel, reżyser m.in. legendarnych Pociągów pod specjalnym nadzorem (Oscar dla filmu obcojęzycznego w 1967 roku) i Postrzyżyn
Obecnie popołudniami Jan siaduje u okna i przygląda się sobie w szybie. Bez lęku. Przylatuje osa w prążkowanym dresie i lezie mu po nosie odbicia w szybie, lezie mu we włosy. Ani chybi kiedy indziej poczułby w mózgu owada chyżo przebierającego piekącymi nóżkami i znikającego w graciarni rozumu. Cały dzień dręczyłoby go to wyobrażenie. Dziś wie, że osa lezie po szybie, a owe drobniuteńkie kroczki to tylko jego domysły.
Historia o winie i jej odkupieniu. Z pozoru zwyczajna rodzina… Mąż żona, dzieci i teściowa - w mieszkaniu z oknami wychodzącymi na słoneczny Plac Zbawiciela - ludzie tacy, jak my i ich prawdziwa historia, w której złośliwość losu splata się z przypadkami i chybionymi intencjami i kruchą naturą człowieka. Przejmujący obraz ludzkich pragnień, marzeń, opowieść o człowieku, jego samotności pośród innych i potrzebie bliskości. To także opowieść o miłości we wszystkich jej przejawa...
A Francin przyskoczył nagle do mnie, przegiął mnie przez kolano, podniósł mi spódnicę i zaczął mnie smagać po tyłku, a ja zdrętwiałam na myśl, czy aby włożyłam czystą bieliznę i czy się umyłam, i czy jestem dostatecznie odsłonięta. (...) W końcu postawił mnie na ziemi, opuściłam spódnicę, Francin był piękny, nozdrza mu drżały zupełnie tak samo jak wówczas, kiedy poskromił spłoszone konie. Fragment
